Briançon to niewielkie miasto w południowo-wschodniej Francji, położone w malowniczej górskiej kotlinie u ujścia rzeki Guisanne do Durance (lewy dopływ Rodanu). Jego początki sięgają czasów starożytnych, kiedy to okoliczne tereny zamieszkiwane były przez plemię Brigiani. Jakiś czas później niewielka osada została podbita i zajęta przez Rzymian, którzy utworzyli tu jedną ze swoich koloni. Po upadku Cesarstwa miasto wielokrotnie było łupione i plądrowane przez barbarzyńców. W 1343 roku Briançon uzyskało od Delfina Humberta II (w zamian za dużą pożyczkę) szeroką autonomię oraz prawa miejskie, a co za tym idzie liczne ulgi i przywileje. Status ten utrzymało aż do 1713 roku, kiedy okoliczne tereny zostały podzielone między królestwo Sabaudii i Piemontu a Francję. Z uwagi na duże znaczenie strategiczne miasto zostało silnie ufortyfikowane m.in. przez słynnego Vaubana.
Zwiedzanie
Niewielkie stare miasto Briançon otoczone jest przez doskonale zachowane fortyfikacje bastionowe, wzniesione prze słynnego królewskiego budowniczego, Sebastiana de Vaubana (1633-1707), pozostającego w służbie króla Francji, Ludwika XIV. Rozległe umocnienia z cytadelą i zespołem mniejszych fortów, rozrzuconych na zboczach i szczytach górujących nad miastem, tworzą niesamowity zespół obronny. Do miasta prowadzą trzy bramy - od zachodu z Dolnego Miasta wchodzi się przez Porte d'Embrun, od północy zachowała się Porte Pignerol, a ponad urwiskiem i rzeką Durance znajduje się najmniejsza Porte de la Durance. Wewnątrz murów znajduje się zaledwie kilka uliczek, z dwiema głównymi równoległymi arteriami prowadzącymi od bramy północnej do zachodniej. Zabudowę tworzą skromne kolorowe kamieniczki, nadające miastu specyficzny koloryt. Przy jednej z ulic wznosi się masywna dwuwieżowa kolegiata Marii Panny (Collégiale Notre-Dame-et-Saint-Nicolas). Ta XVIII wieczna barokowa trójnawowa świątynia podobno została zaprojektowana przez samego budowniczego twierdzy. Kościół powstał w miejscu starszej XII wiecznej świątyni, która została wyburzona z uwagi na utrudnienia związane z budową murów. Ponad starym miastem na szczycie skały góruje okazała cytadela (fort du Château), której mury połączone są z obwarowaniami otaczającymi miasto. Z jej wierzchołka rozpościera się przepiękna panorama całego miasta oraz znajdującego się za rzeką wielkiego fortu Têtes. Budowla powstała w tym samym czasie co fortyfikacje miejskie, a jej mury zachowały się w doskonałym stanie. Briançon i jego okolice słyną także z wyjątkowo pięknej pogody - słońce świeci tu przeszło 300 dni w roku.
