Carnac to niewielkie miasteczko w zachodniej Francji (Bretania), położone u wybrzeży Oceanu Atlantyckiego. Znajduje się tu największe na świecie skupisko ustawionych przez ludzi prehistorycznych megalitów. Ludzie którzy je tu ustawili zamieszkiwali te tereny już w epoce neolitu, a więc na długo przed dotarciem na Półwysep Bretoński Celtów. Kamienie zgrupowane są w trzy wyróżniające się mniejsze skupiska znajdujące się w Le Menec, Kermario i Kerlescan. Tworzą one ciągi równo ustawionych głazów, przypominające do złudzenia kilkukilometrowe aleje. Oprócz kamiennych ciągów spotkać tu możemy także dolmeny (dwa kamienie nakryte trzecim), menhiry (pojedyncze kamienie wbite pionowo w ziemię), tumulusy (ziemne grobowce) oraz kamienne kręgi zwane kromlechami. Słowo menhir pochodzi z języka bretońskiego i stanowi połączenie wyrazów men (kamień) oraz hir (długi) czyli długi bądź duży kamień. Największe skupisko kamieni znajduje się w Alignements de Ménec, gdzie zgromadzono przeszło 1000 megalitów w uporządkowanych 11 rzędach. Największy z nich ma blisko 4 metry wysokości. Warto także wybrać się do znajdującego się w Carnac niezwykle interesującego Muzeum Prehistorii, gdzie zgromadzono kilka tysięcy eksponatów przybliżającą historię regionu począwszy od czasów ery paleolitycznej aż po średniowiecze.
Legenda
Według jednej z miejscowych legend menhiry z Carnac stanowią zamienionych w kamienne posągi maszerujących rzymskich legionistów. Dokonał tego uciekający przed nimi św. Korneliusz (lub Merlin).
