Longyearbyen to niewielkie miasto i zarazem popularny ośrodek turystyczny w północnej Norwegii, położony na ternie Svalbardu (norweska prowincja w Arktyce obejmująca swym zasięgiem archipelag Svalbard, którego największą wyspą jest Spitsbergen). Jest to jedna z najdalej wysuniętych na północ ludzkich osad i miejsce w którym oficjalnie obowiązuje zakaz umierania. W miasteczku co prawda znajduje się cmentarz, ale od 70 lat nikt nie został na nim pochowany. Powodem jest mroźny klimat, który uniemożliwia rozkładanie się ciał, które stają się przez to łatwą przynętą dla okolicznej zwierzyny. Zmarłych transportuje się do kontynentalnej Norwegii. Svalbard jak podają islandzkie kroniki odkryty został w 1194 roku. Rosyjscy naukowcy utrzymują, że wyspa została zasiedlona przez rosyjskich osadników w XV wieku. W 1596 do wyspy dotarł znany holenderski podróżnik Willem Barents. Na przełomie XVI i XVII wieku w miejscu obecnego miasteczka istniała osada myśliwska, w której mieszkali łowcy przygód i myśliwi z całej Europy Północnej. Pod koniec XIX wieku odkryto tu bogate złoża surowców mineralnych, a w 1899 roku rozpoczęto wydobycie węgla kamiennego. W 1906 osadę Longyearbyen założył John Munroe Longyear, główny właściciel firmy Arctic Coal Company of Boston. Na mocy podpisanego w 1920 roku Traktatu Spitsbergeńskiego cały archipelag oddano pod zarząd administracyjny Norwegii, która przejęła Svalbard w 1925 roku. Longyearbyen stało się nieformalną stolicą Svalbardu. Znaczny rozwój osady nastąpił po II wojnie światowej, kiedy odbudowano ją po zniszczeniach wojennych. W 2002 utworzono zarząd osady, która do tej pory była własnością najpierw Store Norske Spitsbergen Kulkompani, a od 1976 państwa norweskiego, podlegając jednocześnie tzw. sysselmannowi, czyli gubernatorowi Svalbardu. Obecnie miasteczko zamieszkuje około dwa tysiące osób. Turyści przyjeżdżają do Longyearbyen przede wszystkim, po to aby podziwiać arktyczną, dziką przyrodę. Ponadto dla przyjezdnych dostępna jest także niewielka galeria (Galleri Svalbard) oraz muzeum (Svalbard Museum) w którym zapoznać się można z historią archipelagu i obecności na nim człowieka.