Zgierz to miasto w centralnej Polsce (województwo łódzkie), położone nad rzeką Bzurą i graniczące od południa z Łodzią i stanowiące część jej aglomeracji. Jednym z najbardziej charakterystycznych jego zabytków jest usytuowany w samym sercu miasta (przy Placu Jana Pawła II) monumentalny neogotycki kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Jego budowa sfinansowana została z datków parafian i mieszkańców Zgierza i rozpoczęta została 1910 roku. Za projekt budowli odpowiedzialny był architekt Stefan Lemeńe, który zaprojektował także kościół św. Katarzyny w Zgierzu. Prace budowlane przerwane zostały przez wybuch I wojny światowej. Po wojnie powrócono do budowy, która trwała w sumie blisko 20 lat. Uroczysta konsekracja świątyni w obecności biskupa łódzkiego Wincentego Tymienieckiego miała miejsce w 1930 roku. Kościół jest zbudowany z czerwonej cegły, na planie krzyża łacińskiego. Prowadzi do niego prawie pięćdziesiąt schodów. Bryła kościoła stanowi przykład budowli typu bazylikowego (nawa główna jest wyższa od naw bocznych), nad którą góruje wysoka blisko 60 metrowa wieża zwieńczona strzelistym smukłym hełmem. Obecnie kościół stanowi jeden z symboli Zgierza.