Écija to miasto w południowo-zachodniej Hiszpanii, położone nad rzeką Genil (dopływ Guadalquivir). Założone zostało w starożytności jako grecka kolonia zwana Astigis,. Jakiś czas później została ona podbita i zajęta przez Rzymian. Jak głosi jedna z miejscowych legend w owym czasie głosił tu swoje nauki apostoł Paweł. Od VIII wielu miasto znajdowało się pod panowaniem arabskim i należało do kalifatu Kordoby. Wyzwolone podczas rekonkwisty w 1240 roku stało się częścią Kastylii. W 1755 roku miasto zostało nawiedzone i zniszczone przez trzęsienie ziemi. Odbudowano je w ówcześnie panującym barokowym stylu.
Zwiedzanie
Jednym z najcenniejszych zabytków i symboli Éciji jest pochodzący z przełomu XVI i XVII wieku i przebudowany w XVIII wieku (po trzęsieniu ziemi) kościół św. Jana (Iglesia de San Juan). Jego monumentalna bogato zdobiona wieża reprezentująca styl mudejar stanowi dziś wizytówkę miasta. Pozostałe ważne świątynie miejskie to między innymi barokowy kościół Santa María (jego wieża przypomina słynną Giraldę w Sewlilli) oraz stojący w miejscu dawnej rezydencji biskupa Astigi Fulgencjusza - kościół św. Krzyża (Iglesia de Santa Cruz). Pozostałe zabytki ważne zabytki w Éciji to m.in. porośnięty palmami główny plac miejski Plaza de Espana, arystokratyczny Pałac Penaflor zwany domem z długimi balkonami (Palacio de los Marqueses de Penaflor), kościół św Jakuba (Iglesia de Santiago), renesansowy Pałac Valdehermoso oraz pozostałości murów miejskich. W okresie letnim w mieście panują temperatury rzędy 50 stopni Celsjusza co czyni je jednym z najgorętszych miast Hiszpanii. Z uwagi na liczne wysokie dzwonnice Écija nazywana bywa miastem barokowych wież.