Mani to malowniczy skalisty półwysep w Grecji, położony w południowej części Peloponezu. Historyczne dzieli się on na dwie części, wschodnią Lakońską i zachodnią Meseńską. Pierwsza z nich to kraina o surowym pięknie, niezwykłych wioskach których dominującym elementem są charakterystyczne (niespotykane nigdzie indziej w Grecji) wysokie kamienne wieże. Natknąć się na nie można praktycznie w każdej wiosce, zarówno w górach jak i na wybrzeżu. Stanowią one pozostałości dawnej architektury odzwierciedlającej tradycje społeczne żyjących tu niegdyś ludzi. Historia tych niesamowitych kamiennych budowli sięga XV wieku, kiedy to na półwysep zaczęli tłumnie przybywać uchodźcy z okupowanych przez Turków terenów ówczesnej Grecji. Ich strukturę społeczną odzwierciedlało budownictwo Z czasem zrobiło się tu na tyle ciasno, że miejscowe klany zaczęły toczyć miedzy sobą zacięta walkę o każdy skrawek lądu oraz władzę. Głównym celem było zburzenie domu przeciwnika, by umniejszyć znaczenie jego mieszkańców. Rozpoczęto więc przekształcanie ówczesnych domostw w wysokie trzy lub czterokondygnacyjne wieże. Największe z nich osiągały nawet do 20 metrów wysokości. Wojna, trwająca niekiedy przez wiele lat, kończyła się z chwilą zabicia ostatniego mężczyzny z domu przeciwnika lub w momencie poddania się całego klanu. Ostatnie walki miały miejsce jeszcze w drugiej połowie XIX wieku. Waleczność mieszkańców oraz ich militarna architektura sprawiły, że Mani nigdy nie dostało się pod obce panowanie. Największe skupiska wież znaleźć możemy w miejscowości Vatheia lub Kita. W sumie odnaleźć można tu blisko 800 kamiennych wież. Bardzo często w ich sąsiedztwie znajdują się bizantyjskie kościółki. Obecnie w większości z wież funkcjonują pensjonaty, hotele bądź ośrodki turystyczne. Jak głosi miejscowe powiedzenie trzeba ponoć trzech dni, żeby zwiedzić Półwysep Mani, trzech miesięcy żeby się po nim powłóczyć i aż trzech żyć, żeby zrozumieć jego duszę. Jedno życie będzie zużyte na odkrywanie morza, drugie na pobyt w górach, a trzecie na poznanie ludzi.