Padula to niewielka miejscowość w południowych Włoszech, położona na terenie malowniczej doliny Vallo di Diano. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowany w południowo-zachodniej części miasteczka okazały barokowy klasztor Kartuzów pod wezwaniem św. Wawrzyńca. Jest to drugi co do do wielkości klasztor we Włoszech i zarazem jeden z największych na świecie. Cały kompleks zajmuje powierzchnię przeszło 50 tysięcy m2 i w swoich wnętrzach kryje przeszło 320 komnat, 13 dziedzińców, 52 klatki schodowe, które zdobi przeszło 40 fontann. Klasztor założony został w 1306 roku przez Thomasa Sanseverino w miejscu starego opactwa. Od samego początku świątynia zarządzana była przez członków starożytnego rzymskokatolickiego zakonu kartuzów, którego mnisi żyli w odosobnieniu, a ich dewiza brzmiała: Stat crux dum volvitur orbis (krzyż trwa, podczas gdy świat się zmienia). Rozbudowa klasztoru trwała blisko 500 lat w czasie których był on wielokrotnie powiększany i przebudowywany aż osiągnął swoje obecne monumentalne rozmiary. Surowa reguła kartuzjańska nakazywała odseparowanie pomieszczeń przeznaczonych do pracy, w tym kuchni i stajni, od tych służących obrzędom religijnym. W średniowieczu mnisi zajmowali się głównie przepisywaniem ksiąg i studiowaniem pism ojców kościoła. Z tego powodu główny budynek opactwa składa się dwóch oddzielnych części, wyższej (casa alta) i niższej (casa bassa) . W drugiej połowie XX wieku w części zabudowań klasztornych zostało utworzone Muzeum Archeologiczne w którym obejrzeć można liczne znaleziska oraz artefakty jakie udało się odnaleźć w czasie prac archeologicznych jakie prowadzone były w rejonie Paduli.