Sztynort to niewielka miejscowość w połnocno-wschodniej Polsce (Mazury), położona na malowniczym półwyspie pomiędzy trzema jeziorami Dargin, Kirsajty i Mamry. Jednym z jej ciekawszych zabytków jest zrujnowany XVII wieczny pałac należący niegdyś do rodu Lehndorff. Rezydencja ta wniesiona została w drugiej połowie XVII wieku w miejscu spalonego przez Szwedów w czasie potopu zamku obronnego. Całość została otoczona malowniczym parkiem w którym posadzono słynne sztynorckie dęby. Lehndorffowie wywodzą się z rodu Stango, który to zamieszkiwał niegdyś ziemię chełmińską jeszcze w czasach przedkrzyżackich. W XVII wieku Lehndorffowie stanowili ważną rodzinę mocno skoligaconą z arystokracją pruską. Wielu członków rodziny pełniło ważne funkcje mężów stanu, dyplomatów czy wojskowych. W ich rękach Sztynort pozostawał od 1572 do 1945 roku. W XIX wieku Pałac Lehndorffów został przebudowany w neogotyckim stylu. Powstały wtedy m in. narożne wieże a także nowy spichlerz oraz neoklasycystyczna herbaciarnia. W rękach rodziny Lehndorffów rezydencja pozostawała do końca II wojny światowej, kiedy to ostatni z członków rodu Heinrich von Lehndorff został skazany i zabity za udział w zamachu na życie Hitlera. Po wojnie w pałacu stacjonowały przez jakiś czas wojska sowieckie, a później utworzono tu Państwowe Gospodarstwo Rolne. Doprowadziło to do dużych zaniedbań a w konsekwencji daleko posuniętej dewastacji budynku. W Sztynorcie znajduje się także popularny port jachtowy oraz mieszcząca się w jednym z pałacowych budynków słynna tawerna żeglarska ZĘZA.
