Nova Gorica to miasto w miasto w zachodniej Słowenii, położone przy włoskiej granicy. Założone zostało po II wojnie światowej, jako miejsce zamieszkania dla słoweńskich przesiedleńców z włoskiej Gorycji. Jedynym zabytkiem miasta jest usytuowany na malowniczym wzgórzu (Kostanjevica) klasztor Kapucynów. Świątynia ta założona została w 1625 roku przez Mateusza Thurna i początkowo stanowiła siedzibę ojców karmelitów. W 1785 roku klasztor uległ kasacie. Do 1811 roku pozostawał opuszczony, kiedy to został zasiedlony przez kapucynów. Najcenniejszym elementem świątyni jest podziemna nekropolia, w której spoczywają członkowie znamienitego francuskiego rodu Burbonów. Miejsce to bywa określane często mianem "małego Saint-Denis" (Saint-Denis to podparyskie opactwo stanowiące nekropolię królów francuskich). Pierwszy królewski pochówek miał tu miejsce w 1836 roku. Wtedy to w krypcie klasztornej zostały złożone zwłoki zmarłego na cholerę króla Francji - Karola X. Po tym wydarzeniu Klasztor Kapucynów w Novej Goricy stał się rodową nekropolą Burbonów. Ciężkie chwile świątynia przeżywała w czasie I Wojny światowe. W skutek działań wojennych został praktycznie całkowicie zniszczony kościół klasztorny. Wtedy też na przeszło 20 lat trumny królewskie zostały przeniesione do klasztoru Karmelitów Bosych w Wiedniu. Obecna w pełni odbudowana i odrestaurowana świątynia stanowi jedną z ciekawszych i chętnie odwiedzanych atrakcji turystycznych regionu. W krypcie królewskiej spoczywają takie osobistości jak m in. król Francji Karol X (1757-1836), Ludwik XIX (1775-1844), Henryk V (1820-1883) czy będąca żoną ostatniego Burbona - Maria Teresa Beatrycze (1817-1886).