Ciechocinek to popularne miasto uzdrowiskowe w Polsce (województwo kujawsko-pomorskie), położone na terenie Kotliny Toruńskiej, w dolinie rzeki Wisły. Historia uzdrowiska rozpoczyna się w 1772 roku wraz z I rozbiorem, kiedy to Polska została pozbawiona dostępu do dotychczasowych źródeł soli w Wieliczce i Bochni. W 1791 roku Sejm Rzeczypospolitej podjął uchwałę o budowie warzelni soli w Ciechocinku. Jednak kolejne rozbiory wstrzymały projekt do którego powrócono dopiero w czasach Królestwa Polskiego w 1823 roku. W latach 1824-1829 wybudowano tężnie nr I i II a w 1830 roku ukończono budowę warzelni i magazynu soli. Z tego okresu pochodzą też pierwsze wzmianki o leczniczym działaniu miejscowych źródeł. Wtedy też po raz pierwszy zaczęto stosować solankę do celów leczniczych (głównie kąpieli), Po uruchomieniu w drugiej połowie XIX wieku połączenia kolejowego łączącego Ciechocinek z Aleksandrowej Kujawskim popularność uzdrowiska bardzo wzrosła i wkrótce miasto stało się jednym z najmodniejszych tego typu obiektów w Polsce. W latach 1872-1875 utworzony został Park Zdrojowy z pijalnią wód mineralnych (Kursaal). Obecnie drewniane i wysokie na ponad 15 metrów tężnie o ponad półkilometrowej długości, znane są wszystkim kuracjuszom przebywającym w uzdrowisku. Zaprojektowane zostały przez znanego architekta i specjalistę górniczego z Saksonii Jakuba Graffa (1778-1833) i dziś stanowią unikatowy zabytek techniki XIX wieku. Wytwarzany przez tężnie mikroklimat stanowi jedynie efekt uboczny procesu zagęszczania wydobywanej w Ciechocinku solanki. Tylko dzięki leczniczym właściwościom solnego aerozolu tężnie zawdzięczają istnienie po dziś dzień, bowiem sama metoda produkcji soli poprzez ważenie stężonej solanki okazała się nieopłacalna. Wokół nich znajdują się malownicze ścieżki spacerowe oraz duża ilość ławek (możliwe także jest również wejście na szczyt konstrukcji).
Oferta uzdrowiskowa
Lecznictwo uzdrowiskowe Ciechocinka jest ukierunkowane głównie na choroby układu krążenia, układu oddechowego, układu nerwowego oraz dolegliwości reumatyczne. Do leczenia wykorzystuje się naturalnie występujące źródła solanek cieplicznych charakteryzujących się dużą zawartością chlorku sodu, związków wapnia, magnezu, żelaza siarkowodoru, jodu i innych mikroelementów. Ponadto butelkuje się tu wodę mineralną z jednego ze źródeł.
