Beuron to niewielka miejscowość w południowych Niemczech, położona na terenie Jury Szwabskiej w dolinie rzeki Dunaj, około 25 km w kierunku zachodnim od miasta Sigmaringen. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowane w samym sercu miasteczka w zakolu rzeki benedyktyńskie Opactwo św. Marcina. Klasztor został założony w drugiej połowie XI wieku przez braci Augustianów. W 1253 roku świątynia przeszłe w posiadanie dziedziczne Hohenzollernów, a na początku XIV wieku zaś została nadana jako lenno biskupstwu Konstancji. Ciężki okres opactwo przechodziło w czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648), kiedy to zostało dotkliwie zniszczone. Wkrótce potem przystąpiono do jego odbudowy. Po sekularyzacji dóbr klasztornych w 1803 roku okoliczne dobra stały się własnością księstwa Hohenzollern-Sigmaringen. W 1863 roku świątynia ponownie została zasiedlona, tym razem przez braci Benedyktynów. Wtedy też klasztor w Beuron stał się też zaczątkiem powstania Beuroner Kongregation, zrzeszenia szesnastu klasztorów benedyktyńskich w Niemczech, w Austrii i w Szwajcarii. W 1887 roku Beuron zostało podniesione do rangi arcyopactwa. Pod koniec XIX wieku jeden z członków opactwa, Anselm Schott, przygotował popularne tłumaczenie łacińskiej liturgii mszalnej w języku niemieckim. Mszalik ten znany był powszechnie pod nazwą "Schott" i jest jednym ze świadectw działalności apostolskiej opactwa, szczególnie w dziedzinie formacji liturgicznej. Klasztor w Beuron to okazała budowla, a właściwie rozległy kompleks budynków utworzonych przez kościół parafialny i pielgrzymkowy pod wezwaniem św. Marcina i Najświętszej Marii Panny, z przepięknym ołtarzem i kaplicą w stylu Beuroner Kunstschule. Swój obecny barokowy kształt światynia uzyskała w czasie ostatniej większej przebudowy jaka miała miejsce w 1872 roku. Na terenie klasztoru znajduje się także księgarnia oraz sklep z kulinariami produkowanymi przez miejscowych mnichów. Do opactwa należy również odległa o 3 km kaplica św. Maurusa.