KL Sachsenhausen to niemiecki obóz koncentracyjny z czasów II wojny światowej znajdujący się obecnie w granicach miasta Oranienburg. Placówka ta założona została w 1936 roku z inicjatywy jednego z głównych przywódców hitlerowskich Niemiec, Heinricha Himmlera (1900-1945). To właśnie na terenie Sachsenhausen szkolono wielu przyszłych komendantów i wysokich funkcjonariuszy SS, którzy stali się komendantami i zarządcami kolejnych obozów koncentracyjnych. (m in. szkolono tu SS-Obersturmbannführera Rudolfa Hössa - komendanta obozu koncentracyjnego KL Auschwitz). Więźniowie KL Sachsenhausen wykorzystywani byli głównie do niewolniczej pracy. Szacuje się, że w obozie zawsze przebywało około 50 tyś więźniów, z których dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych lub umarło z wycieńczenia i chorób. W obozie przeprowadzano także zbrodnicze eksperymenty medyczne na osadzonych, które często kończyły się śmiercią lub kalectwem. Więźniami KL Sachsenhausen byli obywatele wielu narodowości, w tym także i Polacy. Pierwszy transport z okupowanej Polski wyruszył do obozu z warszawskiego więzienia Pawiaka już 2 maja 1940 roku. Więziono tu m in. blisko 170 profesorów i pracowników naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, z których 120 zwolniono po osobistej interwencji samego Benito Mussoliniego. Szacuje się, że w sumie przez obóz przewinęło się około 200 tysięcy więźniów z czego około połowa zmarła. W kwietniu 1945 roku obóz został zbombardowany przez aliantów. Po wojnie placówka przejęta została przez sowietów, którzy urządzili w nim wzorowaną na gułagach tajną placówkę gdzie przetrzymywano osoby podejrzane o opór przeciwko sowieckiej okupacji Niemiec. W 1961 roku na terenie obozu otwarto Muzeum Międzynarodowego Ruchu Oporu, które funkcjonuje do czasów obecnych.
