Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej

Kalwaria Zebrzydowska to małe miasteczko w województwie małopolskim (stanowiące ośrodek aglomeracji krakowskiej), położone na Pogórzu Makowskim u podnóża góry Żar około 15 km od Wadowic. Znajduje się tu jedno z ważniejszych miejsc kultu pasyjnego i maryjnego - łączącego kult cierpiącego Chrystusa oraz Matki Bożej - w Polsce. Historia sanktuarium sięga przełomu XVI i XVII wieku, kiedy to ówczesny wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski (1553-1620) ufundował na okolicznym wzgórzu małą kapliczkę pod wezwaniem Ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Wkrótce potem za namową krakowskich bernardynów wojewoda ufundował tu dodatkowo kościół, klasztor oraz Drogę Krzyżową, która w późniejszym czasie obudowana licznymi kapliczkami i kościółkami urosła do rangi kalwarii. Po śmierci Mikołaja prace przy rozbudowie sanktuarium kontynuowane były przez trzy kolejne pokolenia Zebrzydowskich. Najcenniejszym zabytkiem sakralnym w Kalwarii jest znajdujący się w kaplicy Zebrzydowskich Cudowny Obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej. Sprowadzony został tu w 1641 roku przez Stanisława Paszkowskiego i umieszczony w specjalnie zbudowanej kaplicy. Obecnie jest to jeden z najbardziej znanych i czczonych wizerunków Maryi w Polsce. W skład całego kompleksu sanktuarium wchodzą następujące budowle: barokowa Bazylika Matki Boskiej Anielskiej, klasztor, (nawiązujący do Drogi Krzyżowej w Jerozolimie) zespół przeszło 40 kaplic i kościołów dróżkowych, oraz manierystyczny park krajobrazowy. Każdego roku w okresie Wielkiego Tygodnia odbywają się tutaj uroczystości religijne (Misterium Męki Pańskiej) przyciągające tysiące pątników z całego kraju. W 1999 roku Sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.