Boitzenburg to niewielka miejscowość w północno-wschodnich Niemczech, położona około 50 km w kierunku zachodnim od polskiej granicy. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowany na terenie miasteczka w otoczeniu malowniczego parku krajobrazowego neorenesansowy pałac (Schloss Boitzenburg). Jego początki sięgają drugiej połowy XIII wieku, kiedy to wzniesiona została tu pierwsza warownia. W kolejnych wiekach była sukcesywnie przebudowywana i powiększana. Zamek też wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli, m.in. w 1352 roku znalazł się w rękach syna księcia meklemburskiego Albrechta III, a w 1398 roku został odebrany książętom meklemburskim przez margrabiego Wilhelma Jednookiego. W 1528 roku drogą zamiany z margrabiami brandenburskimi przeszedł na własność rodu Arnimów, którego przedstawiciele już we wcześniejszym stuleciu rezydowali tu często jako landwójtowie. To właśnie w czasie ich rządów stara warownia przebudowana została w okazałą renesansową rezydencję, z charakterystycznymi, zachowanymi do dziś mansardami. W czasie wojny trzydziestoletniej jaka toczona była w latach 1618-1648 posiadłość była wielokrotnie plądrowana. Na początku XVIII wieku nowym właścicielem pałacu został Georg Dietloff von Arnim-Boitzenburg. To właśnie on polecił odrestaurowanie zniszczonego i zaniedbanego obiektu. Kolejne prace przy zamku podjął wnuk Georga Dietloffa, Friedrich Wilhelm von Arnim. Usunął on z podzamcza zabudowania gospodarcze i zburzył otaczający go mur. Powstały w ten sposób teren zaczął przekształcać w park w stylu angielskim, pozostawiwszy tylko fragment starszego ogrodu barokowego. Po II wojnie światowej w rezydencji utworzono ośrodek wypoczynkowy armii NRD, a po upadku komunizmu utworzono tu hotel z centrum konferencyjnym. Obecnie pałac Boitzenburg jest jednym z największych tego typu renesansowych obiektów w północnych Niemczech.