Klasztor Kartuzów w Pawia (Certosa di Pavia)

Kraj: Włochy
Kontynent: Europa
Kategoria: Obiekty sakralne
Region: Lombardia
Strona Internetowa: www.certosadipavia.com
GPS: N: 45°15'25.20", E: 9°8'52.80"


Niespełna 8 kilometrów od Pawii (w kierunku Mediolanu) znajduje się założony w XIV wieku zespół klasztorny zbudowany dla zakonu kartuzów na polecenie księcia Gian Galeazzo Viscontiego. Jest to jeden z najważniejszych zabytków architektury gotycko-renesansowej we Włoszech. W trójnawowym kościele klasztornym który został wybudowany jako ostatnia budowla kompleksu z imponującą marmurową fasadą, znajduje się symboliczne (puste) grobowce księcia Mediolanu Ludovica Sforzy zwanego zwanego il Moro oraz jego żony. To właśnie on opłacał pracę Leonarda da Vinci nad kanałami miasta i zamówił u niego słynny obraz Ostatni Wieczerza.
W 1782 roku mnisi kartuscy zostali usunięci z klasztoru na polecenie cesarza Józefa II Habsburga, który skonfiskował dobra wszystkich zakonów w granicach swojego całego państwa. w 1784 roku klasztor przeszedł w ręce cystersów a od 1789 roku zamieszkiwali w nim karmelici. Dopiero w 1843 roku kartuzi powrócili do świątyni i przebywali w nim do 1880 roku. Obecnie w klasztorze przebywają ponownie cystersi. W skład całego założenia klasztornego wchodzą erem, kościół oraz mały i duży krużganek.
W 1782 roku mnisi kartuscy zostali usunięci z klasztoru na polecenie cesarza Józefa II Habsburga, który skonfiskował dobra wszystkich zakonów w granicach swojego całego państwa. w 1784 roku klasztor przeszedł w ręce cystersów a od 1789 roku zamieszkiwali w nim karmelici. Dopiero w 1843 roku kartuzi powrócili do świątyni i przebywali w nim do 1880 roku. Obecnie w klasztorze przebywają ponownie cystersi. W skład całego założenia klasztornego wchodzą erem, kościół oraz mały i duży krużganek.
Zdjęcia [9]
Pawia [8 km]
Mediolan [23 km]
Cowboyland [33 km]
Monza [37 km]
Sanktuarium w Caravaggio [42 km]
Piacenza [44 km]
Busto Arsizio [44 km]
Zamek Momeliano [46 km]
Język włoski to nie tylko słowa, ale także i kilkaset gestów. Żywa gestykulacja stanowi potężne narzędzie w zakresie porozumiewania się między ludźmi. We Włoszech język ciała jest tak samo ważny jak komunikacja werbalna. Stanowi on niezastąpioną pomoc w przekazywaniu podczas rozmowy emocji. Odwiedzając półwysep Apeniński nie należy więc ekspresyjnej gestykulacji czy mimiki twarzy miejscowej ludności traktować jako zwykłego wymachiwania rękami czy grymaszenia.
Przykładem najczęściej spotykanego gestu jest zetknięcie kciuka z palcem wskazującym, oznaczające pełne zadowolenie.