Ettersberg to niewielka miejscowość w środkowych Niemczech, położona około 10 km w kierunku północno-zachodnim od centrum Weimaru. W 1937 roku w miasteczku założony został niemiecki obóz koncentracyjny Konzentrationslager Buchenwald. Początkowo przetrzymywani byli tu głównie członkowie niemieckiego ruchu oporu, Świadkowie Jehowy czy kryminaliści. Dopiero w późniejszym czasie zaczęto osadzać w obozie także Żydów, których odsetek bardzo szybko się zwiększał. W 1938 roku warunki bytowe zdecydowanie się pogorszyły, a latem 1940 roku otwarte zostało pierwsze krematorium. Na więźniach prowadzono badania naukowe i pseudonaukowe, na potrzeby firmy Behring-Werke z Marburga i berlińskiego Instytutu Roberta Kocha. Część osadzonych zmuszana była do pracy w komandach fabrycznych działających na potrzeby niemieckich spółek produkujących sprzęt zbrojeniowy. Najgorszy los spotykał Żydów, wśród których odsetek ofiar był największy. W 1944 do obozu trafili również powstańcy warszawscy, między innymi z warszawskiej Woli. Placówka w Ettersberg funkcjonowała aż do końca wojny. Obóz wyzwolony został 11 kwietnia 1945 przez amerykańską 3. Armię, przy minimalnym oporze ze strony Niemców. Dwa lata później przed amerykańskim Trybunałem Wojskowym w Dachau przeprowadzony został proces załogi Buchenwaldu w wyniku którego większość jej członków skazana została na karę śmierci przez powieszenie. Przez cały okres funkcjonowania obozu przetrzymywano w nim łącznie około 250 tysięcy osób z większości krajów Europy (w tym także Polski). Liczbę ofiar szacuje się na 56 tysięcy. Po wojnie w okresie administracji sowieckiej, na terenie obozu powstał nowy obóz specjalny pod nadzorem NKWD, gdzie przetrzymywano nazistowskich przestępców wojennych, a także przeciwników władzy komunistycznej. W 1958 roku w miejscu zniszczonej Wieży Bismarcka powstał pomnik oraz mauzoleum. Do czasów obecnych z budynków obozowych zachowały się jedynie koszary SS (obecnie muzeum) oraz wille funkcjonariuszy.