Jaskinia Bystrzańska (Bystrianska jaskyňa)

Bystrá to niewielka miejscowość w środkowej Słowacji, położona w dolinie Górnego Hronu w południowej części Parku Narodowego Niżne Tatry. Mimo że grota była znana od niepamiętnych czasów to dokładnie zbadana i poznana została dopiero w latach dwudziestych XX wieku. W 1939-1940 część korytarzy udostępniona została dla zwiedzających. Ruch turystyczny przerwany jednak został wybuchem II wojny światowej, a sama jaskinia wykorzystywana była jako schronienie przez słowackich powstańców. Dziś o tamtych wydarzeniach przypomina znajdująca się Sali Partyzanckiej pamiątkowa tablica. Po wojnie w grocie zainstalowano oświetlenie i ponownie udostępniono ją dla zwiedzających. Pierwsi goście pojawili się tu w 1968 roku. Jaskinia składa się z dwóch (połączonych ze sobą w 1955 roku) niezależnych grot: wyższej Starej Jaskini oraz niższej Nowej Jaskini. Całkowita długość odkrytych obecnie korytarzy wynosi około 2,5 km z czego tylko około 600 metrów udostępnione jest dla zwiedzających. W Jaskini Bystrzańskiej nie znajdziemy tak imponujących i spektakularnych formacji krasowych jak w innych słowackich grotach, jednak mimo warto tu zajrzeć choćby dlatego, że nie jest ona tak oblegana i zadeptywana przez turystów. Jaskinię tworzy malownicza sieć krętych i wąskich korytarzy, które łączą ze sobą obszerne komory o charakterze zawaliskowym. Spotkać tu można także charakterystyczne studnie z których na uwagę zasługuje głębokie na 56 metrów tzw. "Piekło". Ponadto znajduje się tu także wiele ciekawych form krasowych w postaci stalaktytów i stalagmitów. Najsłynniejszym z takich nacieków jest znajdujący się w jednej z komór imponujący "Wielki Baldachim". Powietrze w jaskini charakteryzuje się wysoką wilgotnością, dużą zawartością wapna i magnezu oraz wysokim stopniem absencji bakterii i alergenów dlatego też w jednej z sal prowadzone jest tu leczenie astmy oraz chorzeń górnych dróg oddechowych metodą speleoterapi.