Sopoćani to średniowieczny monastyr w południowej Serbii, położony w pobliżu źródeł rzeki Raška około 15 km w kierunku zachodnim od miasta Novi Pazar. Świątynia ta wzniesiona została w drugiej połowie XIII wieku z inicjatywy ówczesnego króla Serbii - Stefana Urosza I zwanego Wielkim jako mauzoleum królewskiej rodziny. Niespełna wiek później na polecenie cara Stefana Urosza IV Duszana klasztor został poddany przebudowie. Postała wówczas m in. okazała wieża oraz narteks (kryty przedsionek). W XVI wieku w skutek rosnącego zagrożenia ze strony Imperium Osmańskiego mnisi zostali zmuszeni do opuszczenia klasztoru. Ostatecznie w 1689 roku Turcy splądrowali i spalili świątynię. W pierwszej połowie XX wieku zniszczony monastyr został poddany gruntownej renowacji i udostępniony wiernym. Najcenniejszym elementem świątyni są znajdujące się w jej wnętrzu XIII wieczne bizantyjskie freski. Przedstawiają one m in. sceny z życia Matki Boskiej oraz portrety średniowiecznych władców Serbii. Malowidła te uznane zostały za jedne z najcenniejszych zabytków serbskiego malarstwa ściennego. W 1979 roku monastyr został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.