Mauzoleum w Kobarid (Italijanska kostnica)

Kobarid to niewielkie miasto w północo-zachodniej Słowenii, położone w dolinie rzeki Soczy u stop alpejskiego szczytu Krn (2245 metrów n.p.m.). Główną atrakcją turystyczną jest tu znajdujące się na wzgórzu Gradič w kościele pod wezwaniem św. Antoniego Padwańskiego (Sv. Anton Padovanski) największe miejsce pochówku szczątków włoskich żołnierzy poległych podczas I wojny światowej. To właśnie wtedy miała tu miejsce zaciekła i krwawa batalia stoczona pomiędzy armią włoską a wojskami austro-węgierskimi i niemieckimi. Po wojnie cała dolina Soczy wraz miastem Kobarid dostała się pod panowanie Królestwa Włoch i pozostawała w ich władaniu aż do 1947 roku, kiedy to alianci przekazali je Jugosłowianom. Ossuarium wybudowane zostało w 1938 roku, a jego głównymi projektantami byli włoski architekt Giovanni Grappa i rzeźbiarz Giannino Castiglioni. Budowa była osobiście nadzorowana przez samego marszałka Benita Mussoliniego i stanowiła swoisty manifest faszystowskiego rządu Włoch podkreślający ich dominację w tym rejonie. Mauzoleum zbudowane jest w formie piramidy na planie ośmiokąta otoczonego koncentrycznymi kręgami, w których umieszczone są krypty ze szczątkami przeszło 7 tysięcy żołnierzy. To właśnie o Kobaridzie pisał Ernest Hemingway w jednej ze swoich powieści zatytułowanej "Pożegnanie z bronią". Odwiedzając Kobarid warto także odwiedzić otwarte w 1990 roku Muzeum Kobaridu (Kobariški muzej), w którym dokładnie można się zapoznać z historią walk, jakie zostały stoczone w dolinie Soczy w czasie I wojny światowej. Stanowi ono ciekawy przykład placówki muzealnej, która zerwała z tradycyjna forma prezentowania eksponatów na rzecz interaktywnego i multimedialnego przedstawiania historii.