Mirów to niewielka wioska w południowej Polsce (województwo śląskie), położona na słynnym Szlaku Orlich Gniazd. Tym co przyciąga tu wielu turystów są malownicze ruiny średniowiecznego zamku obronnego. Kamienna warownia w Mirowie wzniesiona została w połowie XIV wieku, w miejscu dawnego drewnianego grodu obronnego. Jej fundatorem był prawdopodobnie ówczesny król Polski (ostatni władca z dynastii Piastów) Kazimierz Wielki (1310-1370). Wkrótce potem przekazał on twierdze w jurysdykcję rycerzy z Koziegłów. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli. W połowie XV wieku dobra mirowskie nabył Piotr z Bnina, który to wznosząc wieżę mieszkalną zapoczątkował rozbudowę zamku. Najtragiczniejszym okresem warowni był czas II wojny północnej (1655-1660), kiedy to w czasie potopu szwedzkiego (1655) zamek został dotkliwie uszkodzony. Mimo podjętych prac remontowych warownia nigdy już nie została w pełni odbudowana i po dziś dzień pozostaje w stanie trwałej ruiny. Ostatni właściciele wyprowadzili się z Mirowa w 1787 roku, a w 1934 roku podczas silnej burzy zawaliła się jedna z jego ścian. Podobnie jak większość jurajskich warowni zamek w Mirowie powstał z kamieni, spojonych zaprawą wapienną. Warownia została idealnie dopasowana do skały na której stoi, a swym kształtem przypomina smukły okręt. Obecnie właścicielem zamku (wraz z pobliskim zamkiem w Bobolicach) jest rodzina Laseckich. Planuj oni pen rekonstrukcję warowni i udostępnienie jej wiernie odtworzonych wnętrz dla szerszej publiczności.
Skałki
Pomiędzy zamkiem w Mirowie a sąsiednią warownią w Bobolicach znajduje się pasmo malowniczych skał wapiennych, stanowiące atrakcyjny rejon wspinaczki sportowej (nie są one jednak tak popularne jak okoliczne Skały Rzędkowickie czy Skałki Podlesickie). Istnieje tu także szlak pieszy, którym w niecałe pół godziny można przejść z jednego zamku na drugi.
