Monaster Doński to prawosławny klasztor w Rosji, położony w północnej części Moskwy w pobliżu stacji metra Szabołowskaja. Świątynia założona została w 1591 roku przez cara Fiodora Iwanowicza (1557-1598) w miejscu odparcia ataku krymskiego chana Ğazı II Gireja (1551-1607), które uznane zostało za cud. Tutaj też, niegdyś odnowiciel życia monastycznego średniowiecznych ziem ruskich Sergiusz z Radoneża (1314-1392) pokazał wojsku ikonę Matki Boskiej Dońskiej przed wyprawą kulikowską. Od czasu kiedy w XIV wieku kniaź Dymitr Doński (1350-1389) dzięki ikonie pokonał Mongołów, wszyscy kolejni władcy przed każdą z bitew modlili się do tego właśnie wizerunku. Pod koniec XVII wieku na terenie monasteru wybudowana została nowa cerkiew, poświęcona Bogurodzicy Dońskiej i nazywana Wielkim Soborem (Большой Собор). W 1612 roku klasztor został zajęty na krótko przez wojska dowodzone przez hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza (1560-1621). Pod złotymi krzyżami wieńczącymi liczne kopuły monasteru umieszczono półksiężyce symbolizujące klęskę islamu. Monaster jest także pierwsza moskiewską budowlą zwieńczoną pięcioma kopułami, z których cztery symbolizowały cztery strony świata (zgodnie z ukraińskim zwyczajem). Swego czasu Wywołało to oburzenie starowierców, którzy nazwali monaster "ołtarzem antychrysta". W latach 1922-1925 w świątyni przetrzymywany był moskiewski patriarcha Tichon (1865-1925). Po uwolnieniu pozostał w klasztorze do swojej śmierci. Tutaj też został pochowany. W bezpośrednim sąsiedztwie monasteru znajduje się Stary Cmentarz Doński, pełniący funkcję nekropoli rodzin arystokracji rosyjskiej.