Zamek w Bobolicach

Zamek w Bobolicach wzniesiony został w połowie XIV wieku na polecenie Króla Polski - Kazimierza Wielkiego. Warownia usytuowana została na wysokiej skale (360 metrów n.p.m.) w miejscu dawnego drewnianego grodu obronnego i stanowiła część systemu obronnego zachodniej granicy ówczesnego Królestwa Polskiego (obecnie Szlak Orlich Gniazd). W 1587 roku zamek został zdobyty i zniszczony podczas najazdu na Królestwo Polskie wojsk arcyksięcia Maksymiliana III Habsburga. Wkrótce potem odbity przez Jana Zamoyskiego został odbudowany. Kolejny ciężki okres dla zamku nastał w czasie potopu szwedzkiego, kiedy to został zdobyty i doszczętnie spalony przez Szwedów. Po tym wydarzeniu zamek nie został odbudowany i zaczął powoli popadać w ruinę. Warownia podupadła do tego stopnia, że w 1683 roku jadący do Krakowa, król Jan III Sobieski podczas postoju na zamku musiał nocować w namiocie. W XIX wieku w podziemiach warowni znaleziony został skarb. Niektórzy uznali że nie odkryto jeszcze wszystkich kosztowności a główna część skarbu znajduje się w legendarnym tunelu łączącym Zamek Bobolice z pobliskim Zamkiem Mirów. Spowodowało to napływ kolejnych poszukiwaczy skarbów, którzy rozgrzebuj ruiny dopełnili całości zniszczenia. Obecnie Zamek w Bobolicach (wraz pobliskim z zamkiem w Mirowie) należy do senatorskiej rodziny Laseckich, którzy pod nadzorem historyków i archeologów przeprowadzili jego staranną i pieczołowitą rekonstrukcję. Oficjalne otwarcie w pełni odbudowanej warowni miało miejsce we wrześniu 2011 roku.