Mellifont Abbey to pozostałości dawnego opactwa we wschodniej Irlandii, położone nad brzegiem rzeki Mattock, około 10 km na północny-zachód od miasta Drogheda. Klasztor założony został w 1142 roku przez przybyłego tu z Clairvaux - św. Malachiasza (St. Malachy). Było to pierwsze opactwo Zakonu Cystersów na terenie Irlandii, które stało się wzorem dla kolejnych klasztorów. Wraz z Malachiaszem przybyło tu także dziesięciu mnichów którzy rozpoczęli budowę świątyni. Święty Bernard z Clairvaux wysłał także zdolnego architekta, który wspomagał projektowanie i wznoszenie zabudowań opactwa. Według przekazów uroczysta konsekracja miała miejsce w 1157 roku. W XIV wieku opactwo zostało nawiedzone przez pożar w czasie którego mocno uszkodzony został kościół klasztorny. Opactwo funkcjonowało do 1539 roku, kiedy to z rozkazu Henryka VIII Tudora nastąpiła masowa kasata zakonów w Anglii. Mnisi zostali wówczas wygonieni, a dobra klasztorne nadano Sir Williamowi Brabazonowi. W późniejszym czasie posiadłość przejęta została przez Sir Edwarda Moore, który wybudował tu swój dom. Na początku XVI wieku opactwo przekształcone zostało w fort, w którym w 1690 roku stacjonowały wojska Wilhelma Orańskiego przed słynną bitwą nad rzeką Boyne. Dziś najcenniejszym i najlepiej zachowanym elementem całego założenia jest pochodząca z XIII wieku wybudowana na planie ośmioboku umywalnia (lawabo).