Cork (Corcaigh)

Cork to miasto w południowej Irlandii, położone przy ujściu rzeki Lee do Morza Celtyckiego. Jego historia sięga przełomu VI i VII wieku, kiedy to pustelnik Finbar z Corku (obecny patrom miasta) polecił wznieść na południowym brzegu rzeki Lee klasztor. W owym czasie świątynia ta była jedną z najbardziej znanych i opisywanych budowli sakralnych w Irlandii. Wkrótce potem wokół klasztoru założona została osada, która z biegiem czasu przekształciła się w ważny ośrodek miejski. W XII członkowie rodu Mac Carthy ustanowili Cork swoją stolicą i polecili wznieść tu rezydencję oraz fort. Po podbiciu w latach siedemdziesiątych XII wieku Irlandii przez przez Anglię, Cork dostało się we władanie królów Anglii. Zaraz potem otrzymało także prawa miejskie co zapoczątkowało kolejny jego rozwój. Powstały wtedy potężne mury obronne a także rozbudowano miejscy port. W 1349 roku Cork nawiedziła epidemia dżumy a niespełna 5 lat później miasto zostało strawione przez pożar. Wydarzenia te zapoczątkowały okres stagnacji i zapaści miasta. Pod koniec XVI wieku liczyło ona zaledwie 800 mieszkańców. Kolejny okres świetności Cork nastał w XVIII wieku nastąpił. Osuszono wtedy bagna i zasypano kanały rzeczne, co pozwoliło wytyczyć w mieście nowe ulice. Wyburzono także średniowieczną zabudowę, zastępując ją nowymi georgiańskimi budowlami. Do najważniejszych zabytków Cork zaliczyć możemy m in. wzniesioną w drugiej połowie XIX wieku gotycką Katedrę św. Finbarra, neogotycki kościół św. Anny ze słynną wieżą Shandon, bęącą najstarszym budynkiem w mieście XIV wieczną wieżę Red Abbey, wybudowany u schyłku XVI wieku Elizabeth Fort, most św. Patryka, XIX wieczną synagogę, Ratusz oraz budynki uniwersytetu (University College Cork).