Butrint to niewielka osada i zarazem stanowisko archeologiczne w południowej Albanii, położone w bezpośrednim sąsiedztwie greckiej granicy. W starożytności istniała tu osada iliryjska, która według miejscowych legend i mitów założona została przez uciekinierów z Troi. Korzystne położenie pośród wzgórz oraz stanowiące naturalną barierę ochronną miasta morze i jezioro przyczyniły się do dynamicznego rozwoju osady, która bardzo szybko stała się jednym ważniejszych centrów handlowych w tej części świata starożytnego. W kolejnych wiekach miasto znajdowało się kolejno pod panowaniem Greków, Rzymian a potem Bizancjum. W XIV wieku Butrint przeszedł we władnaie dominującej wówczas w regionie Republiki Weneckiej. Z tego okresu zachowały się do dziś ruiny zamku. U schyłku średniowiecza ze uwagi na tworzące się wokół miasta bagna, zostało ono ostatecznie opuszczone i zaniedbane zaczęło popadać w coraz to większą ruinę. Obecnie w skład całego kompleksu archeologicznego w Butrint wchodzą m in. świątynia Asklepiosa, ruiny amfiteatru, rzymskie termy, Prytanejon (starożytna siedziba władz miasta), Gimnazjon, pochodzące z V wieku n.e. Baptysterium, ruiny bizantyjskiej bazyliki oraz pozostałości murów miejskich. W 1992 roku stanowisko archeologiczne w Butrint wpisane zostało na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
