Mińsk to stolica i zarazem największe miasto Białorusi, położone nad rzeką Świsłoczą. Jest to największy ośrodek gospodarczy, kulturalny i naukowy kraju, który zamieszkuje blisko 2 miliony ludzi. Najstarsze wzmianki o Mińsku pochodzą z 1067 roku z dokumentu opisującego krwawą bitwę nad Niemigą w której wielki książę kijowski Wsiesław Briaczysławicz (1029-1101) uległ koalicji książąt ruskich. Pod koniec XI wieku osada stanowiła już ważny ośrodek handlowy księstwa mińskiego, który prężnie rozwijał się dzięki korzystnemu położeniu w pobliżu szlaków handlowych. W pierwszej połowie XIV wieku Mińsk został przyłączony do Wielkiego Księstwa Litewskiego. a w 1390 król Władysław II Jagiełło (1352-1434) ufundował w mieście pierwszy kościół farny pw. Trójcy Przenajświętszej. Po podpisaniu unii horodelskiej w 1413 roku miasto podniesione zostało do rangi stolicy województwa mińskiego. Na przełomie XV i XVI wieku Mińsk otrzymał prawa miejskie, a co za tym idzie także liczne przywileje oraz ulgi. Po unii lubelskiej zawartej w 1569 roku Mińsk stał się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wkrótce potem rozpoczęta została budowa nowego ratusza, a także założone zostało kolegium zakonu jezuitów. Pod koniec XVIII wieku po drugim rozbiorze Polski Mińsk znalazł się w granicach cesarstwa rosyjskiego. Władze rosyjskie zlikwidowały Kościół unicki, do którego należała większość mieszkańców miasta. W okresie międzywojennym na mocy Traktatu ryskiego miasto znalazło się w granicach Białoruskiej SRR stanowiącej część Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. W latach trzydziestych ubiegłego wieku w czasie "wielkiego terroru" Mińsk stanowił ośrodek terroru NKWD. Wtedy to rozstrzelano kilkadziesiąt tysięcy mieszkańców miasta z czego duży odsetek stanowili Polacy. Od 1991 roku Mińsk stanowi oficjalną stolicą niepodległej Białorusi.
Zwiedzanie
W swojej historii Mińsk był wielokrotnie podbijany, niszczony i palony przez co wiele cennych i zabytkowych budowli zniknęło bezpowrotnie z panoramy miasta. Mimo to warto przespacerować się po zaułkach i odnaleźć pozostałości świadczące o dawnej potędze Mińska. Serce miasta stanowi rozległy plac Niepodległości, przy którym znajduje się siedziba rządu, Białoruski Uniwersytet Państwowy, hotel "Mińsk", budynek poczty głównej, kościół św. Szymona i św. Heleny zwany Czerwonym Kościołem oraz pomnik Włodzimierza Lenina. Od placu odchodzi założona po II wojnie światowej ul. Niepodległości, która stanowi dziś główną promenadę miasta. Jej zabudowa reprezentuje głównie styl socrealistyczny. W widocznym z daleka potężnym gmachu z wieżą i kolumnadą mieściła się niegdyś siedziba KGB. Pozostałe ważne zabytki miasta to m.in. XVII wieczna Archikatedra Najświętszej Maryi Panny, zbudowana w połowie XIX wieku prawosławna Cerkiew św. Marii Magdaleny, Narodowy Teatr Akademicki im. Janki Kupały, klasycystyczny budynek ratusza miejskiego, zbudowany w latach 1861-1864 kościół św. Rocha, wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku klasycystyczny zamek Piszczałowski (obecnie siedziba więzienia) oraz znajdujący się na przedmieściach Mińska - XVIII wieczny Pałacyk Wańkowiczów. Na wprost najstarszej części miasta, na rzece Świsłocz znajduje się słynna Wyspa Łez, która obecnie stanowi miejsce dedykowane żołnierzom poległym w radzieckiej kampanii afgańskiej (1979-1988). Zwiedzając miasto warto także wybrać się na zabytkowy Cmentarz Kalwaryjski gdzie chowano niegdyś ofiary terroru sowieckiego (w tym także Polaków). Spoczywa tu m.in. Polski malarz, grafik i wykładowca Uniwersytetu Wileńskiego - Jan Damel (1780-1840) czy białoruski polityk, profesor Politechniki Warszawskiej i burmistrz Mińska - Wacław Iwanowski (1880-1943).
