Samos to malownicza grecka wyspa na Morzu Egejskim, położona u wybrzeży Azji Mniejszej. Jednym z ciekawszych zabytków są to pozostałości starożytnej świątyni Hery - Herajon. Świątynia wzniesiona została około 570-550 roku p.n.e. przez Rojkosa i Teodorosa z Samos w miejscu dwóch starszych herajonów pochodzących z VIII i VII wieku p.n.e. Jeszcze w tym samym wieku świątynia została zniszczona przez Persów. W 525 roku p.n.e. w czasach panowania Polikratesa budowla została odbudowana, Powstała wówczas okazała świątynia o wymiarach 108 na 55 metrów (czterokrotnie większa od Partenonu w Atenach). Herajon usytuowany został w miejscu mitycznych narodzin bogini Hery i stanowił jedno z najważniejszych miejsc jej kultu w starożytnej Grecji. Do czasów obecnych z tej niegdyś imponującej budowli zachowała się jedna kolumna oraz elementy kilku posągów. W 1992 roku kompleks ruin w Pythagorionie wraz ze świątynią Herajon na wyspie Samos wpisane zostały na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Hera
W mitologii greckiej Hera była trzecią córką Kronosa i Rei oraz żoną Zeusa. Według niektórych źródeł była trzecią małżonką władcy bogów, po Metydzie (Metis) i Temidzie. Była również Zeusową siostrą, królową Olimpu, boginią niebios i płodności, patronką macierzyństwa oraz opiekunką małżeństwa, piękna i rodziny. Uosabiała cnoty małżeńskie, w związku z czym walczyła z wszelkimi przejawami zdrady. Sama też cierpiała z powodu niewierności małżonka. Pierwotnie jej wizerunkiem był prosty słup lub belka. Później przedstawiano ją jako poważną, dostojną matronę, często z owocem granatu w ręce będącym symbolem symbolem płodności. Miała czwórkę dzieci Aresa, Hebe, Ejlejtyja oraz Hefajstosa, którego rzekomo miała spłodzić sama, bez pomocy Zeusa.