Tiryns to majestatyczne ruiny starożytnego greckiego miasta. Ten rozległy kompleks archeologiczny z ruinami antycznej cytadeli znajduje się we wschodniej części Peloponezu w pobliżu brzegu Morza Egejskiego około 5 km w kierunku północnym od Nauplionu. Pierwotna twierdza wzniesiona została tu już w XIV–XIII wieku p.n.e. przez greckie plemię Achajów. Starożytni Grecy przypisywali jej budowę mitycznym cyklopom - olbrzymim istotom o jednym oku pośrodku czoła i nadludzkiej sile, którzy poza budową murów pracowali także u Hefajstosa w kuźni i kuli pioruny dla Zeusa. To właśnie stąd wzięła się nazwa "mury cyklopowe", stosowana dla określania ścian ułożonych z ogromnych niepołączonych zaprawą kamiennych bloków. Antyczny Tiryns, ufortyfikowany wcześniej niż Mykeny, był swego czasu otoczonym murami miastem, które wzmiankował sam Homer w Iliadzie. Forteca ta strzegła prawdopodobnie pobliskie Argos i Mykeny przed atakami wroga. Niewykluczone też, że służyła Mykenom za port. Od tamtej pory morze cofnęło się i Tiryns oddalony jest od wybrzeża o kilka kilometrów. Pod koniec okresu mykeńskiego (około 1200 rok p.n.e.) Tiryns został strawiony przez pożar i po tym tragicznym wydarzeniu nigdy nie odzyskał już swojej dawnej świetności. Kolejne spustoszenia dokonane zostały przez liczne trzęsienia ziemi jakie często nawiedzają te tereny. Ostatecznie cytadela została zniszczona przez Argejczyków około 470 roku p.n.e. Mimo tak wielkich zniszczeń pozostałości dawnych fortyfikacji po dziś dzień zadziwiają swoim rozmiarami. Swego czasu mury cytadeli miały przeszło 700 metrów długości i wznosiły się na wysokość blisko 10 metrów przy grubości od 4,5 do 17 metrów.
Forteca wybudowana została z wielkich bloków skalnych, z których każdy ważył po około 12 ton. Świadczy to o niebywałym wręcz kunszcie i umiejętnościach ówczesnych architektów i budowniczych. Ponadto na terenie ruin obejrzeć można pozostałości pałacu królewskiego, fragmenty bramy wejściowej oraz słynne galerie - długie korytarze zamknięte sklepieniem wspornikowym. Na terenie twierdzy znajdowały się także olbrzymie podziemne cysterny na wodę, które odkryto w czasie wykonywania prac archeologicznych pod murami. W 1999 roku stanowiska archeologiczne w Mykenach i Tirynsie zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Znaleziska archeologiczne w Mykenach i Tirynisie są najbardziej interesującymi odkryciami związanymi z kulturą mykeńską, a jednocześnie obok zabytków kreteńskich najwspanialszymi świadectwami kultury epoki brązu.
