Pembroke to miasto w południowo-zachodniej Walii, położone w hrabstwie Pembrokeshire. Jednym z najciekawszych zabytków miasta są monumentalne średniowieczne ruiny zamku obronnego. Pierwotna warownia wzniesiona została tu już w drugiej połowie XI wieku. Zamek został usytuowany w strategicznym miejscu, na skalnym cyplu otoczonym z trzech stron wodami rzeki Cleddau. W 1189 roku warownia została nabyta przez sławnego średniowiecznego rycerza Wilhelma Marshala (1144-1219). Wkrótce potem dokonał on pierwszej rozbudowy zamku. Po wygaśnięciu rodu Marschali twierdza przeszła w ręce hrabiego Pembroke - Williama de Vallence. W latach 1277-1295 Zamek w Pembroke wykorzystywany był jako baza postojowa oraz punk wypadowy do podboju północnej Walii przez ówczesnego króla Anglii Edwarda I (1239-1307). W 1457 roku w Pembroke urodził się przyszły król Anglii i lord Irlandii (uważany za jednego z najznamienitszych władców) Henryk VII z dynastii Tudorów. Najtragiczniejszy okres w dziejach warowni przypadł na okres angielskiej wojny domowej (1642-1651), kiedy to wielokrotnie oblegany był przez wojska Olivera Cromwella (1599-1658). Po blisko trzech miesiącach walk zamek został zdobyty i z rozkazu Cromwella zniszczony. W stanie ruiny pozostawał aż do 1880 roku kiedy to pojawiły się pierwsze plany jego odbudowy. Pierwsze prace konserwatorskie przeprowadzone zostały na początku XX wieku. Obecnie w pełni odrestaurowany zamek znajduje się w prywatnych rękach. Mimo to twierdza udostępniona jest dla zwiedzających.