Caernarfon to miasto w północno-zachodniej Walii, położone nad cieśniną Menai, oddzielającą wyspę Anglesey od stałego lądu. Główną jego atrakcją jest znajdujący się w historycznej części miasta monumentalny średniowieczny zamek obronny. Historia warowni w Caernarfon sięga końca XI wieku, kiedy to ówczesny król Anglii Edward I(1239-1307), polecił wznieść w miejscu dawnego grodu obronnego kamienny zamek. Wraz z twierdzą, powstały także potężne mury obronne otaczające ówczesne miasto. Wkrótce potem nowa twierdza stała się częścią tzw. "żelaznego kręgu zamków walijskich" i stanowiła jedną z największych warowni jakie Edwarda I wybudował w czasie swoich podbojów Północnej Walii. Rozbudowa obwarowań w Caernarfon trwała aż do połowy XIV wieku. Pod koniec XIII wieku ba zamku urodził się syn Edwarda I i Eleonory Kastylijskiej - Edward II (1284-1327), który jako pierwszy angielski książę uzyskał tytuł księcia Walii. W 1294 roku zamek wraz z miastem zostały zdobyte i splądrowane przez wojska dowodzącego buntem Walijczyków - Madoga ap Llywelyn. Pod koniec XV wieku zamek utracił swoje znaczenie strategiczne i zaczął stopniowo popadać w ruinę. W XIX wieku warownia została gruntownie odrestaurowana i pokryta nowym dachem. Obecnie na zamku znajduje się muzeum (The Royal Welch Fusiliers Museum) poświęcone historii jednego z pułków armii brytyjskiej. W 1986 roku Zamek Caernarfon wraz z pozostałymi warowniami króla Edwarda I w dawnym księstwie Gwynedd został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
