Zamek w Nowym Wiśniczu

Nowy Wiśnicz to miasto w województwie małopolskim, położone nad rzeką Leksandrówką w odległości około 8 km od Bochni. Główną atrakcją turystyczną jest tu usytuowany na malowniczym zalesionym wzgórzu otoczony bastionami zamek. Pierwotna warownia w Nowym Wiśniczu wybudowana została już w pierwszej połowie XIV wieku. Jej fundatorem był protoplasta znanego polskiego szlacheckiego rodu - Jan Kmita herbu Szreniawa (1330-1376). W 1550 roku w murach zamku gościł ówczesny król polski - Zygmunt August wraz z małżonką. W drugiej dekadzie XVI wieku zamek został przebudowany w stylu renesansowym. Dokonał tego ostatni członek rodu Kmitów - Piotr Kmita III. Po jego śmierci budowla przeszła w ręce Barzów a później Stadnickich. Pod koniec XVI wieku posiadłość w Nowym Wiśniczu przeszła w ręce Lubomirskich. To właśnie za ich panowania zamek otrzymał swój obecny wczesnobarokowy kształt. Za przebudowę odpowiedzialny był nadworny architekt Stanisława Lubomirskiego - Maciej Trapola. Wtedy to powstały m in. potężnie bastiony oraz kamienna brama wjazdowa a sam zamek uważany był za jedną najpotężniejszych twierdz w całej Rzeczypospolitej. W czasie potopu szwedzkiego zamek został praktycznie bez walki zdobyty i ograbiony przez Szwedów. Po wycofaniu się wojsk Karola Gustawa rezydencja ponownie stała się własnością Lubomirskich. W ich rękach pozostawała aż do XVIII wieku, kiedy to przejął ją magnacki ród Sanguszków. W okresie zaborów zaniedbany zamek zaczął stopniowo popadać w ruinę. Ostatecznie po pożarze jaki miał miejsce w 1831 roku został opuszczony. Pierwsze prace konserwacyjne w Nowym Wiśniczu przeprowadzone zostały już na początku XX wieku. Obecnie w pełni odrestaurowany zamek udostępniony jest dla zwiedzających. Ekspozycja muzealna obejmuje m in. salę balowa, salę plafonowa, kaplicę zamkową oraz kryptę z grobem Stanisława Lubomirskiego.