Iwanowo to niewielka miejscowość w północno-wschodniej Bułgarii, położona w dolinie rzeki Rusenski Łom (dopływu Dunaju), około 20 km w kierunku południowym od miasta Ruse. Tym co przyciąga tu wielu turystów jest znajdujący się na obrzeżach miasta na wysokich skałach tworzących malownicze zakole rzeki rozległy zespół wykutych w skałach monolitycznych kościołów, kaplic oraz klasztorów. Pierwsze groty i kaplice pustelnicy stworzyli tu już prawdopodobnie w VI wieku, jednak dopiero w latach 1218-1235 z polecenie Joachima, późniejszego patriarchy Bułgarii wybudowano tu pierwszy większy monastyr pw. Archanioła Michała. Jego główną świątynię stanowiła tzw. Zasypana Cerkiew której jedną ze ścian ozdobiono wizerunkiem jednego z fundatorów klasztoru, bułgarskiego cara Iwana Asena II. W czasach największej świetności funkcjonowało to około 40 cerkwi oraz 300 klasztornych cel, które otoczone były licznymi budynkami pełniącymi funkcje sakralne. Zakonnicy mieszkali tu w zupełnym odosobnieniu, żywiąc się jedynie korzonkami oraz owcami leśnymi. Mnisi zamieszkiwali jaskinie aż do XVII wieku. Mimo postępującej erozji do czasów obecnych we wnętrzach świątyń zachowały się na ścianach oraz sklepieniach liczne średniowieczne freski. Oprócz portretów darczyńców przedstawiają one głównie sceny z Nowego Testamentu (Mękę Pańską czy wjazd Jezusa do Jerozolimy). Obrazy te stanowią jeden z najwspanialszych zabytków bułgarskiego malowidła sakralnego. Główną świątynią całego kompleksu stanowi wykuta wysoko w skale cerkiew św. Bogurodzicy. Żeby się do niej dostać trzeba pokonać około 140 kamiennych stopni. Jej usytuowanie świadczy o wyjątkowej determinacji mnichów w celu zapewnienia sobie miejsca, które zapewniłoby im swobodę sprawowania kultu i całkowity spokój. W 1979 roku zabytkowy kompleks skalnych świątyń Iwanowie został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.