Owiesno to niewielka wioska w południowo-zachodniej Polsce (województwo dolnośląskie), położona pomiędzy wzgórzami Bielawskimi a Niemczańskimi. Jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych są tu usytuowane na obrzeżach miasta malownicze ruiny średniowiecznego zamku obronnego. Pierwotna warownia wzniesiona została tu już prawdopodobnie na początku XIII wieku przez templariuszy. Wokół twierdzy znajdowało się także niewielkie grodzisko obronne, którego relikty przetrwały do XIX wieku. W 1260 roku Owiesno stało się własnością członków możnego rodu Pogorzelów (Pogrell), którzy w miejscu starej warowni wybudowali nowy kamienny zamek. W owym czasie była to jedna z najbardziej znaczących rodzin na Śląsku. W ich rękach posiadłość pozostawała aż do drugiej połowy XVI wieku, kiedy to nabyta została przez rodzinę Bocków. Niespełna wiek później z inicjatywy Zygmunta von Bock dokonano pierwszej znaczącej przebudowy warowni. Powiększono wówczas wieżę oraz dobudowano kilka nowych budynków mieszkalnych. Od XVIII wieku do wybuchu II wojny światowej zamek pozostawał w rękach rodziny Zeiditzów. Pod koniec wojny stacjonowała w nim Armia Sowiecka, a w kolejnych latach funkcjonowała tu filia legnickiego oddziału NKWD. Ostatecznie zamek został opuszczony i jak do tej pory pozostaje w stanie ruiny. W skutek zaniedbań w 1964 roku doszło do zawalenia się głównej wieży, a co za tym idzie zrujnowania całej budowli . Mimo nie najlepszego stanu zamek w Owiesnie stanowy niezwykle ciekawy przykład rzadko spotykanej na terenie europy twierdzy zbudowanej na regularnym planie koła z dominantą w postaci wysokiego bergfriedu (wieży ostatecznej obrony).
Legendy
Według jednej z miejscowych legend zamek posiada rzekomo rozległe podziemia łączące go z pobliskim kościołem oraz oddaloną o 10 km twierdzą w Srebrnej Górze. Inna zaś opowiada o sześciu skrzyniach wypełnionych skarbami jakie Zeidlitzowie ukryli pod koniec II wojny światowej w okolicznych lasach. Ponoć jeszcze przez wiele lat po wojnie można było spotkać we wsi Niemców szukających tego skarbu.