Kraj: 
Pomiędzy Bingen a Koblencją rzeka Ren płynie niezwykle malowniczym wąwozem, który objęty został parkiem krajobrazowym zwanym Oberes Mittelrheintal (Górna Dolina Środkowego Renu). Liczne wysokie skalne klify, ściany porośnięte schodzącymi tarasowo winnicami czy średniowieczne zamki tworzą tu niezwykle widowiskowe krajobrazy. W Koblencji dolina kończy się w tzw. Niemieckim Rogu, gdzie do Renu wpada Mozela. Przy całym swoim pięknie Ren jest rzeką bardzo groźną. Jego wylewy w przeszłości dotkliwie dawały się we znaki ludności. Na starym żurawiu w Koblencji są oznaczone katastrofalne poziomy, jakie osiągnęła woda. W rekordowym 1784 roku rzeka w Kolonii wezbrała do 13,84 metra. Praktycznie od dwóch tysięcy lat Górna Dolina Środkowego Renu stanowiła jedną z najważniejszych dróg komunikacyjnych w kulturalnej wymianie pomiędzy południem a północą Europy. Tyleż samo czasu trwa tu uprawa winorośli, którą w starożytności zapoczątkowali Rzymianie. W okresie średniowiecza wino stanowiło jedyny niezanieczyszczony i nadający się do dłuższego składowania napój. Pierwsze umocnienia na brzegach Renu powstały jeszcze w czasach starożytnych, kiedy to Rzymianie wybudowali tu ufortyfikowane miasta w celu obrony północnej granicy imperium. W okresie średniowiecza większość z nich zastąpiona została zamkami (do dziś nie zachowała się tu żadna rzymska budowla). Złoty wiek budowy zamków obronnych nad Renem przypadł na okres sprawowania władzy przez przedstawicieli dynastii Hohenstaufów (1138-1254). Wtedy to powstała większość tutejszych warowni. Pod koniec XIV wieku, wraz z rozwojem artylerii i broni palnej wiele z zamków utraciło swoje strategiczne znaczenie i zaczęło popadać w ruinę. Znaczna część z nich została dotkliwie zniszczona w czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648). Dopiero w XIX wieku w okresie romantyzmu i rozwoju turystyki przystąpiono do ich odbudowy. W pobliżu St. Goar, gdzie rzeka zwęża się, wyrasta majestatyczna wysoka na 132 metry skała zwana Lorelei. Z uwagi na stosunkowo silny nurt i niebezpieczne skały miejsce to od wieków stanowiło zmorę dla żeglarzy. Słynne jest też odbijające się od niej echo. Prawdopodobnie stąd wzięła się jedna z legend o syrenie wabiącej żeglarzy swoim śpiewem w zdradliwe nurty opływające skałę Lorelei, gdzie spotykała ich śmierć. Skała stanowi także doskonały punkt widokowy.
Po obu stronach Renu porozrzucane są liczne urokliwe miasteczka, średniowieczne zamki oraz majestatyczne twierdze. Najciekawsze z nich to m.in. okazały zamek Marksburg (z imponującym muzeum), usytuowany na skalistej wyspie (Falkenau) po środku Renu zamek Pfalzgrafenstein, Burg Katz, zamek Stolzenfels czy twierdza Rheinfels. W dole rzeki znajduje się niewielkie zalesione pasmo górskie Siebengebirge (Siedem Gór). Stanowi ono jeden z symboli niemieckiego romantyzmu i historii ochrony przyrody. Jak głosi jedna z miejscowych legend jest to miejsce w które kopiący koryto rzeki olbrzym zrzucił część ziemi. Na jednym z powstałych wzniesień zwanym Drachenfels (Smocza Góra). bohater opery Wagnera, Zygfryd, miał rzekomo zabić smoka. Ponadto znajdują się tu także ruiny średniowiecznego zamku do którego dostać się można najstarszą koleją zębatą w Niemczech.
Dolinę Renu i jej romantyczne małe miasteczka najlepiej podziwiać bezpośrednio z pokładu statku. Na lądzie zaś znajduje się wile wytyczonych szlaków turystycznych jak np. Rheinburgenweg lub Rheinsteig. W 2002 roku krajobraz kulturowy Oberes Mittelrheintal (Górna Dolina Środkowego Renu) został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Ciekawostki
- Na półwyspie Namedyer Werth znajduje się słynny gejzer Andernach (Geysir Andernach). Powstał w wyniku odwiertu i wyrzuca obencnie co 3-4 godziny zimną wodę na wysokość od 40 do 60 metrów;
- Każdego roku w maju w Dolinie Renu odbywa się gigantyczny pokaz fajerwerków. Spektakularne widowisko, znane jako "Ren w Płomieniach" (Rhein in Flammen), przyciąga zawsze rzesze gapiów i rozpoczyna cykl letnich imprez kulturalnych w landzie Nadrenia Północna-Westfalia.
