Kapadocja

Kapadocja to historyczna kraina w środkowej Turcji, rozciągająca się na obszarze wyznaczonym przez miasta Hacibektaş (na północy), Aksaray (na zachodzie), Nigde (na południu) i Kayseri (na wschodzie).
Kapadocja znana jest głównie niezwykle malowniczych charakterystycznych form tufowych, tworzących księżycowy krajobraz, zespołów klasztornych czy całych miast wykutych w tufowych skałach. Większość z nich pochodzi z czasów gdy Kapadocja pozostawała w granicach Bizancjum, a także z czasów panowania Turków (najpierw Seldżuków, a później Imperium Osmańskiego). Te niesamowite twory natury oraz ludzkich rąk powstały na skutek skamienienia tufu wulkanicznego, który w formie popiołu został wyrzucony przeszło 3 miliony lat temu z okolicznych wulkanów (m.in. Erciyes Dağı i Melendiz Dağı). W późniejszym czasie w skutek erozji oraz działania wody przez tysiące lat w miękkiej skale tufowej wydrążone zostały niezwykle spektakularne różowo-żółtawe wąwozy, kotliny, wysokie skalne kominy czy stożki z charakterystycznymi kapeluszami przypominające z daleka monumentalne grzyby. Miękką skałę tufową wykorzystywali również od niepamiętnych czasów ludzie drążąc w niej swoje domostwa. W niektórych grotach po dziś dzień mieszkają ludzie, a w miejscowościach turystycznych urządza się w nich hotele czy pensjonaty. Mieszkańców Kapadocji można więc nazwać jaskiniowcami ;) Obszar powulkanicznych gleb sprzyjał uprawie winorośli, a porośnięte trawą stepy ułatwiały hodowlę koni. Stąd też prawdopodobnie wzięła się perska nazwa krainy Kapatukya, oznaczająca "krainę pięknych koni". Dziś można tu spotkać raczej osły wykorzystywane przez miejscową ludność jako środek transportu.

Na przełomie III i IV wieku Kapadocja stała się azylem dla tysięcy pustelników poszukujących miejsca, gdzie mogliby w samotności służyć Bogu modlitwą i postem. wtedy też zaczęły się tu tworzyć niewielkie wspólnoty anachoretów, żyjących pod duchowym przywództwem św. Bazylego z Cezarei. Swoje cele oraz świątynie drążyli bezpośrednio w miękkich skałach tufowych. Największe skupisko ich klasztorów znajduje się obecnie w skansenie usytuowanym na terenie Parku Narodowego Göreme. Obejrzeć można tam przeszło 30 najwspanialszych kapadockich świątyń. Większość pochodzi z IX-XI wieku, a w ich wnętrzach obejrzeć można starożytne malowidła. W 1985 roku park wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Göreme stanowi także dogodny punkt wypadowy na piesze wycieczki w malownicze doliny. Najwyższym szczytem Kapadocji (i trzecim co do wielkości Turcji) jest górujący nad okolicą wygasły wulkan Erciyes Dağı (3916 metrów n.p.m.). W starożytności był on znany pod nazwą Argeus, a Rzymianie sądzili, że każdy, komu uda się wspiąć na przykryty wiecznym śniegiem wierzchołek, dojrzy nie tylko Morze Czarne, ale i Śródziemne.

Głównym miastem oraz nieformalną stolicą Kapadocji jest Nevşehir. To właśnie tutaj w IV wieku biskupem był św. Bazyli. Z uwagi na swoje położenie w samym sercu Kapadocji stanowi dogodny punkt wypadowy do zwiedzania krainy. W samym mieście poza cytadelą i niewielkim muzeum nie ma zbyt wielu zabytków. Za to w jego okolicy natrafić można na kilka starożytnych podziemnych miast mnichów (m.in. Kaymaklı czy Derinkuyu) w których niegdyś chrześcijanie ukrywali się przed prześladowaniami, najpierw ze strony Rzymian, a potem muzułmanów. Warto także wybrać się do miasteczka Uçhisar gdzie znajduje się wysoka (90 metrowa) podziurawiona jak ser skała kominowa w której przez wieki ludzie drążyli klasztory, kościoły czy wręcz całe miasta. Z jej szczytu rozpościera się przepiękny widok na całą wioskę oraz niezwykłe formacje skalne w dolinie Göreme. Niezwykle popularną formą zwiedzania Kapadocji jest przelot balonem nad największymi atrakcjami tej przypominającej księżycowy krajobraz krainy. Większość tego typu wycieczek organizowana jest przed godziną 5 rano, by z wysokości 800 metrów podziwiać pojawiające się nad Kapadocją pierwsze promienie wschodzącego słońca. Obecnie Kapadocja stanowi jeden z najczęściej odwiedzanych przez turystów rejonów kontynentalnej Turcji.