Punkt Nemo, nazywany także oceanicznym biegunem niedostępności to miejsce na oceanie położone najdalej od lądu. Znajduje się w południowych rejonach Oceanu Spokojnego, około 2688 km od najbliższego lądu - wysp Pitcairn na północy, Wyspy Wielkanocnej na północnym wschodzie i wyspy Mahera w pobliżu Ziemi Marii Byrd w Antarktyce. Wyznaczył go w 1992 roku chorwacko-kanadyjski statystyk, Hrvoje Lukatela. Jest to tak izolowane miejsce, że bliżej mają do niego astronauci na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (417 km nad Ziemią), niż jakikolwiek człowiek na lądzie. Nazwa punku pochodzi od Kapitana Nemo - bohatera powieści Juliusza Verne'a "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" oraz "Tajemnicza wyspa". Był on projektantem, budowniczym oraz dowódcą okrętu podwodnego Nautilus. Punkt Nemo położony jest także na obszarze, który jest jednym z najmniej biologicznie aktywnych miejsc na Ziemi. Okoliczne wody są niemal całkowicie pozbawione składników odżywczych czego efektem jest całkowite ich wyjałowienie (podobnie jak na pustyniach na lądzie).
Dziś Punkt Nemo stanowi nie tylko ciekawostkę geograficzną, ale również pełni ważną funkcję branży kosmicznej. Odległe położenie od lądów oraz niemal całkowity brak ekosystemu sprawia, że miejsce to stanowi idealne cmentarzysko do porzucania obiektów kosmicznych. Agencje kosmiczne kierują w ten region stare, nieczynne satelity, wyeksploatowane stacje kosmiczne oraz inne obiekty orbitalne, które z uwagi na zagrożenie muszą zostać zdeorbitowane. Obiekty te sprowadzane są z orbity właśnie w okolice Punktu Nemo by uniknąć przypadkowego upadku na tereny zamieszkane. Z tego też powodu, Punkt Nemo znajduje się w tzw. "strefie wykluczenia", która jest wolna od głównych tras morskich i dróg lotniczych.
