Kraj: 
Alto Douro (Górne Douro) to popularny region winiarski w północno-wschodniej Portugalii, ciągnący się wzdłuż brzegów rzeki Douro (hiszp. Duero). W języku portugalskim nazwa rzeki oznacza "złocisty". Kraina ta obejmuje głównie górzyste tereny doliny rzeki oraz jej licznych dopływów i ciągnie się od miasteczka Barqueiros aż po hiszpańską granicę granicy. Nieodłącznym elementem tutejszego krajobrazu są charakterystyczne opadające ku rzece zbocza, które w całości pokrywają efektowne tarasy z winnicami. Z lotu ptaka do złudzenia przypominają tarasy ryżowe w Chinach. Douro stanowi jedną z najbardziej zasobnych w wodę rzek Półwyspu Iberyjskiego, a jej dolinę cechują niezwykle żyzne gleby sprzyjające uprawy winorośli. Tradycja produkcji wina w dolinie Douro sięga zamierzchłych czasów starożytnych. Na przestrzeni wieków strome zbocza wymagały wielkiego wysiłku oraz ludzkiej pomysłowości, by utrzymać warstwę gleby oraz zatrzymać wodę. Niegdyś tarasy podpierane były murkami oporowymi które w późniejszym czasie zastąpione zostały metalowymi konstrukcjami. W okresie średniowiecza duży wkład w zagospodarowanie włożyli cystersi. Na początku XVII wieku miejscowy trunek doceniony został przez anglików oraz holendrów stając się jednocześnie ważnym towarem eksportowym Portugalii. W 1756 roku słynny portugalski polityk Sebastião José de Carvalho e Melo, znany szerzej jako Markiz de Pombal przeforsował utworzenie Generalnego Stowarzyszenia Hodowców Winorośli Górnego Porto, którego zadaniem była m.in. klasyfikacja winnic oraz win w regionie o oznaczonych granicach oraz prowadzenie dokumentacji. Tym samym region Alto Douro pierwszym na świecie regionem winiarskim o określonych granicach i pełnej klasyfikacji winnic.
Alto Douro znany jest przede wszystkim z produkcji słynnego Porto, które charakteryzuje się dużo większą zawartością alkoholu niż zwykłe wina. Dojrzewa ono i jest butelkowane w piwnicach winnych w miasteczku Vila Nova de Gaia. Dawniej do transportowano je tu w beczkach drogą wodną na płaskodennych łodziach (barcos rabelos). Obecnie cały transport prowadzony jest lądem. Każda butelka prawdziwego Porto oznaczona jest specjalną banderolą potwierdzającą miejsce pochodzenia. Wizyta w winiarniach wymaga mocnej głowy ponieważ po zwiedzeniu budzących szacunek piwnic, degustacja jest wręcz obowiązkowa. Najbardziej popularną i najtańszą odmianą Porto jest słodkie lub półsłodkie czerwone ruby (wino starzone w butelkach). Osoby preferujące bardziej wytrawne wina zadowoli odmiana tawny (wino starzone w beczkach), prawdziwi smakosze zaś wybiorą wina pochodzące wyłącznie z absolutnie najlepszych roczników określane jako Vintage. Wino to nadaje się do picia dopiero po upływie 10 lat, ale najlepiej smakuje po 15-20 latach. Na terenie Alto Douro uprawia się przeszło 300 różnych szczepów winorośli, z których produkowana jest cała gama fascynujących win. Poza winoroślą nieodłącznym elementem krajobrazu doliny rzeki Douro są także drzewa oliwkowe, gaje pomarańczowe oraz migdałowce których białe kwiatostany w czasie kwitnienia (w lutym) nasuwają skojarzenia ze śniegiem. W 2001 roku region winiarski Alto Douro wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
