Kraj: 
Kawa po turecku (Türk kahvesi) to metoda parzenia kawy pochodząca z krajów Bliskiego Wschodu oraz Europy takich jak Turcja, Iran i Grecja. Do jej przygotowania używa się tradycyjnego małego miedzianego lub aluminiowego tygielka (nazywanego także dżezwą). Jest to naczynie kuchenne z wąską szyjką i długą rączką, którego historia sięga XVI wieku. Do tygielka wsypuje się drobno zmieloną świeżą kawę, zalewa zimną wodą i dodaje cukier (przed zaparzeniem). Naczynie stawia na małym ogniu lub najlepiej zagłębia w pojemniku typu łaźni piaskowej. Po około 2 minutach gotowania płyn powinien zacząć się pienić. Wtedy tygielek zdejmuje się z ognia i czeka, aż piana opadnie. Następnie stawia się go ponownie na małym ogniu i jak pojawi się piana to znów zdejmuje się z ognia by piana opadła. Po trzecim podgrzaniu na powierzchni powinna zostać cienka warstwa piany co oznacza koniec procesu gotowania. Wąska szyjka tygielka pozwala na wytworzenie się pianki bez doprowadzania napoju do wrzenia. Tak przygotowaną kawę przelewamy do małych filiżanek bez odcedzania. Kawa zaparzona po turecku jest dużo bardziej gęsta, ciemna (nie dodaje się mleka) i ma dużo intensywniejszy smak niż zwykła kawa. Napój zachwyca niezwykle wyjątkowym aromatem i podawany jest w kawiarniach wraz ze szklanką wody. Często oprócz cukru do kawy dodaje się także kardamon, co jeszcze bardziej podnosi walory smakowe napoju.W 2013 roku tradycja parzenia i picia kawy w Turcji została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO.
