Kraj: 
Terytorium Włoch obejmuje kilkadziesiąt mniejszych i większy wysp. Ich łączna powierzchnia wynosi około 50 tysięcy km² co stanowi około 1/6 powierzchni kraju. Przeważająca część z nich znajduje się na Morzu Tyrreńskim, ale i na Adriatyku można znaleźć prawdziwe perełki. Większość włoskich wysp charakteryzują piękne krajobrazy, malownicze plaże oraz bogate w zabytki miasta czy miasteczka. Tam gdzie nie ma plaż zawsze natrafić można na urocze zatoczki, w których bez trudu można schować się przed światem. Największe z włoskich wysp, Sycylia i Sardynia mają charakter bardzo odrębny od Włoch kontynentalnych. Na tej pierwszej znajduje się najwyższy stożek wulkaniczny w Europie.
Największe włoskie Wyspy
1. Sycylia (25 460 km²)
Sycylia (Sicilia) to włoska wyspa na Morzu Śródziemnym, położona na południowym krańcu Włoch, pomiędzy Morzem Tyrreńskim a Morzem Jońskim. Od kontynentu oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska, która w najwęższym miejscu ma około 3,1 km. Wyspę zamieszkuje blisko 5 milionów ludzi z czego prawie połowa mieszka w Palermo lub Katanii. Sycylia to wyspa pełnych uroku dzikich plaż, zacisznych zatok, gór opadających wprost do morza, gajów oliwnych i słonecznych winnic. Przeważającą część wyspy zajmują góry lub tereny pagórkowate z najwyższym szczytem, czynnym wulkanem Etną (3323 metry n.p.m.). Sycylię przecinają trzy pasma górskie: Peloritani, Nebrodi i Madonie. Wyspa zamieszkiwana była już w czasach starożytnych o czym przypominają dziś liczne zabytki z tego okresu. Do najcenniejszych należą m.in. pochodzący z III wieku p.n.e. teatr grecki w Taorminie oraz kompleks archeologiczny zwany Doliną Świątyń w Agrigento. Na Sycylii (w Syrakuzach) urodził się także słynny grecki filozof przyrody i matematyk Archimedes.
2. Sardynia (23 813 km²)
Sardynia (Sardegna) to włoska wyspa na Morzu Śródziemnym, położona na zachód od Półwyspu Apenińskiego i na południe od francuskiej Korsyki. Ma około 200 km długości i 120 km szerokości. Wyspa ma charakter górzysty, a najwyższym szczytem jest położona w masywie Gennargentu góra Punta La Marmora (1834 metry n.p.m.). Na Sardynii spotkać można liczne skałki, które czynią z wyspy atrakcyjne miejsce wspinaczkowe. Sardynia ma także w miarę dobrze rozwiniętą linię brzegową z wieloma cyplami oraz kilkoma szerokimi, głębokimi zatokami. Wybrzeża są najczęściej wysokie i skaliste, z długimi, względnie prostymi odcinkami. Stolicą oraz największym miastem Sardynii jest położone na jej południowym wybrzeżu Cagliari. W mieście znajduje się jeden z największych portów na Morzu Śródziemnym oraz międzynarodowe lotnisko. Wedle włoskiego dziennikarza Sergio Frau Sardynia jest prawdopodobnie mityczną Atlantydą. Świadczyć o tym mają liczne budowle cywilizacji nuragijskiej, które przywołują skojarzenia z opisywaną przez Platona kulturą Atlantów.
3. Elba (224 km²)
Elba (Isola d'Elba) to włoska wyspa na Morzu Tyrreńskim, położona między Półwyspem Apenińskim a Korsyką. Stanowi część większego Archipelagu Wysp Toskańskich, który od 1996 roku objęty jest ochroną w ramach Parku Narodowego Wysp Toskańskich. Elba ma około 30 km długości, 19 km szerokości, a od stałego lądu oddziela ją 12 km Cieśnina Piombino. Zachwyca nie tylko niezwykle malowniczym wybrzeżem, ale także niesamowitym masywem górskim Monte Capanna (1019 metrów n.p.m.) oraz licznymi małymi i pełnymi uroku miasteczkami. Głównym ośrodkiem administracyjnym Elby jest położone na jej północnym wybrzeżu miasto Portoferraio. Od północy ogranicza je wysoki, skalisty brzeg, od zachodu fort Falcone i cytadela Medicee, a od wschodu fort Stella. W 1814 roku na mocy Traktatu z Fontainebleau na Elbę zesłany został Napoleon Bonaparte (1769-1821), gdzie utworzone zostało odrębne księstwo. Przebywał on na wyspie do lutego 1815 roku wraz z resztkami swoich oddziałów - 600 żołnierzami Gwardii Cesarskiej (w skład której wchodził także m.in. batalion grenadierów oraz szwadron polskich lansjerów).
4. Sant Antioco (109 km²)
Sant Antioco (Isola di Sant'Antioco) to włoska wyspa na Morzu Śródziemnym, położona przy południowo-zachodnim krańcu Sardynii z którą jest połączona wybudowaną jeszcze przez Kartagińczyków groblą. Wyspa stanowi część większego Archipelgu Sulcis w skład którego wchodzi w sumie siedem mniejszych i większych wysp. Sant Antioco jest pochodzenia wulkanicznego i ma powierzchnię około 108 km². Wyspa ma charakter wyżynny z licznymi pagórkami oraz wzniesieniami pośród których znajdują się liczne jaskinie. Wschodni kraniec wyspy, z widokiem na Sardynię, ma stosunkowo płaskie i piaszczyste wybrzeże. Zachodnią część zaś, charakteryzują wysokie pionowe ściany przypominające klify. Stolicą oraz największym ośrodkiem wyspy jest położone w jej północnej części miasteczko Sant Antioco. Założone zostało w w VIII wieku p.n.e. przez Fenicjan. Wyspa Sant Antioco jest obecnie jedynym miejscem na świecie, gdzie jeszcze wyrabia się tkaninę bisiorową, zwaną potocznie "morskim jedwabiem".
5. Pantelleria (83 km²)
Pantelleria (Pantiddirìa) to włoska wyspa na Morzu Śródziemnym, położona w połowie drogi pomiędzy Sycylią a Tunezją. Od kontynentu afrykańskiego dzieli ją około 70 km co czyni z niej najdalej na południe wysuniętą włoską wyspą. Nazwa wyspy pochodzi od arabskiego słowa Bint al-Riyāh co wolnym tłumaczeniu oznacza "córkę wiatru". Związane jest to z tym, że na Pantellerii bardzo często wieją silne i porywiste wiatry, które powodują, że praktycznie przez cały rok panuje tu łagodny i przyjemny śródziemnomorski klimat. Wyspa znana jest i ceniona głównie z niezwykle malowniczych powulkanicznych ciemnych plaż, imponujących klifów oraz księżycowych krajobrazów. Z uwagi na to bardzo często jest określana mianem "Czarnej Perły Morza Śródziemnego”. Na wyspie znajduje się kilka niewielkich miasteczek z których największe, Pantelleria znajduje się na jej północnym wybrzeżu. Jedną z największych atrakcji wyspy jest możliwość zażywania kąpieli w gorących źródłach powulkanicznych.
6. San Pietro (51 km²)
San Pietro (Isola di San Pietro) to niewielka włoska wyspa na Morzu Śródziemnym, położona przy południowo-zachodnim krańcu Sardynii. Stanowi część większego Archipelgu Sulcis w skład którego wchodzi w sumie siedem mniejszych i większych wysp. Sant Pietro jest pochodzenia wulkanicznego i ma powierzchnię około 51 km². Wyspa ma charakter wyżynny z licznymi pagórkami oraz wzniesieniami z których najwyższe Guardia dei Mori osiąga 211 metrów n.p.m. San Pietro posiada poszarpane skaliste wybrzeże z kilkoma uroczymi zatoczkami oraz wieloma jaskiniami. Znajduje się też tu kilka niewielkich ale malowniczych plaż. Stolicą oraz największym ośrodkiem wyspy jest położone na jej wschodnim wybrzeżu miasteczko Carloforte. Wschodnie wybrzeże zdominowane jest przez usytuowaną na przylądku Sandalo (Capo Sandalo) latarnię morską.
7. Asinara (51 km²)
Asinara to niewielka włoska wyspa na Morzu Śródziemnym, położona przy północno-zachodnim krańcu Sardynii. Ma bardzo nieregularny kształt, oraz dobrze rozwiniętą linę brzegową z malowniczymi zatoczkami oraz plażami. Wyspa ma charakter wyżynny z licznymi pagórkami i wzniesieniami z których największe Punta della Scomúnica osiąga 408 metrów n.p.m. Północna część wyspy jest większa, zarówno pod względem powierzchni, jak i wysokości. Wyspa ma osobliwą sytuację historyczną, środowiskową i prawną. W swojej historii Asinara wykorzystywana była jako miejsce kwarantanny oraz więzienie. W czasie I wojny światowej funkcjonował tu obóz koncentracyjny dla austriackich jeńców wojennych a podczas włoskiej okupacji Etiopii (1936-1941) przetrzymywano tu etiopskich notabli oraz członków etiopskiej rodziny królewskiej. W latach siedemdziesiątych XX wieku utworzono tu jedno z najlepiej strzeżonych włoskich więzień, przeznaczonych głownie dla członków mafii oraz terrorystów z Czerwonych Brygad.
8. Ischia (46 km²)
Ischia (Isola d'Ischia) to niewielka włoska wyspa na Morzu Tyrreńskim, położona na północnym krańcu Zatoki Neapolitańskiej. Stanowi część większego Archipelagu Wysp Flegrejskich w którego skład wchodzą także wyspy Procida, Nisida i Vivara. Ischia ma pochodzenie wulkaniczne o czym przypomina stary wulkan Epomeo, którego ostatnia większa erupcja miała miejsce w 1302 roku. Pozostałością po tym wydarzeniu są liczne źródła termalne oraz blisko 70 stanowisk z wyziewami wulkanicznymi (fumarolami). Ich korzystne właściwości od lat przyciągają tu rzesze turystów w poszukiwaniu ulgi i leczenia różnorodnych schorzeń. Wyspa ma charakter górzysty a także słynie z pięknych piaszczystych plaż, lasów piniowych oraz winnic. Jednym z najciekawszych zabytków Ischii jest położony przy jej wschodnim wybrzeżu na wysokiej malowniczej skale okazały Zamek Aragoński (Castello Aragonese).
9. Lipari (37 km²)
Lipari (Isola di Lipari) to niewielka włoska wyspa na Morzu Tyrreńskim, położona w pobliżu północnego wybrzeża Sycylii. Stanowi część większego Archipelagu Wysp Liparyjskich w którego skład wchodzi także siedem większych i dziesięć małych wysp. Lipari jest największą, najbardziej zaludnioną i najbardziej zindustrializowaną z wyspą archipelagu. Wyspa utworzona została w wyniku czterech erupcji wulkanicznych, z których najsilniejsza, trzecia, miała miejsca między 20 000 lat p.n.e. i 13 000 lat p.n.e. Dziś o tym przypominają liczne stożki wulkaniczne oraz resztki starych kraterów. Lipari ma charakter wyżynny, a najwyższym punktem jest tu usytuowana w samym sercu wyspy góra Monte Sant Angelo (594 metry n.p.m.). Stolicą oraz największym ośrodkiem wyspy jest położone na jej wschodnim wybrzeżu miasteczko Lipari.
10. Salina (27 km²)
Salina (Isola di Salina) to niewielka włoska wyspa na Morzu Tyrreńskim, położona w pobliżu północnego wybrzeża Sycylii. Stanowi część większego Archipelagu Wysp Liparyjskich w którego skład wchodzi także siedem większych i dziesięć małych wysp. Salina jest pochodzenia wulkanicznego i powstała w wyniku aktywności sześciu nieczynnych obecnie wulkanów. Wyspa ma charakter górzysty a najwyższe szczyty osiągają wysokość ponad 900 metrów n.p.m. Obecnie na wyspie żyje około 2,5 tysiąca mieszkańców skupionych głównie w trzech miasteczkach: Santa Marina Salina, Malfa i Leni.
