Nie istnieje oficjalna lista Siedmiu Cudów Natury, mimo że na jej temat od lat toczona była debata. Pretendentów do miana najpiękniejszego miejsca na świecie stworzonego przez matkę naturę było wielu i bardzo ciężko było stworzyć taki ranking. Jedna z wielu list została ułożona w 1997 roku przez amerykańską stację telewizyjną CNN.
Siedem Cudów Natury
1. Wielki Kanion
Wielki Kanion (Grand Canyon) to przełom rzeki Kolorado w stanie Arizona w USA, który przecina rozległy Płaskowyż Kolorado. Za jego początek początek uznaje się niewielkie miasteczko Lee's Ferry a koniec położony jest w rejonie Grand Wash Cliff, około 20 km od jeziora Mead. Odległość pomiędzy tymi punktami mierzona nurtem rzeki Kolorado wynosi 446 km. Szerokość kanionu waha się od około 800 metrów do 29 km, a najgłębsze miejsc Granite Gorge (Wąwóz Granitowy) leży poniżej krawędzi o 1,8 km. W 2007 roku nad zachodnią częścią Wielkiego Kanionu (Grand Canyon West) na terenach rezerwatu Indian Hawasupaji w Arizonie otwarto platformę widokową Skywalk (tzw. szklany pomost), która usytuowana jest na wysokości 1219 metrów nad ziemią. Ma ona kształt podkowy wystającej na ponad 20 metrów od krawędzi urwiska i posiada szklaną podłogę. W 1919 roku Wielki Kanion objęty został Parkiem Narodowym Wielkiego Kanionu (Grand Canyon National Park), który w 1979 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
2. Wielka Rafa Koralowa
Wielka Rafa Koralowa to największa na świecie rafa koralowa, położona na Oceanie Spokojnym na Morzu Koralowym (Coral Sea) i ciągnąca się wzdłuż północno-wschodnich wybrzeży Australii (na terenie stanu Queensland). Leży w różnych odległościach od brzegów Australii, wahających się od 15do 250 km i ciągnie się na przestrzeni przeszło 2300 km. Jest to największa na Ziemi pojedyncza struktura wytworzona przez organizmy żywe, która widoczna jest z kosmosu jako biała smuga na tle błękitnego oceanu. W jej skład wchodzi przeszło 3000 pojedynczych raf, około 1000 wysp i wiele obszarów mielizn. W wodach rafy żyje około 600 gatunków koralowców, 1625 gatunków ryb, 3000 gatunków mięczaków, 630 gatunków szkarłupni, 6 gatunków żółwi morskich, 30 gatunków wielorybów i delfinów, 133 gatunków rekinów i mant oraz 14 gatunków węży morskich. Większe wyspy pokryte są gęstą roślinnością tropikalną. W 1975 roku rafa objęta została Parkiem Morskim Wielkiej Rafy Koralowej (Great Barrier Reef Marine Park), który w 1981 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
3. Port w Rio de Janeiro
Rio de Janeiro to miasto w południowo-wschodniej Brazylii, położone w Zatoce Guanabara nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego. Pierwszym Europejczykiem który tu dotarł był portugalski żeglarz i odkrywca Gaspar de Lemos. Było to 1 stycznia 1502 roku. I to właśnie on nazwał to miejsce Rio de Janeiro (Styczniowa Rzeka) ponieważ pomylił rozległą zatokę z ujściem rzeki do oceanu. Jej charakterystycznym krajobrazem w rejonie Rio de Janeiro są urwiste wzgórza ze słynną Głową Cukru (Pão de Açúcar) oraz Garbatą Górą (Corcovado) na której znajduje się Statua Chrystusa Zbawiciela. Weście do portu urozmaicają dwa forty, z XVII i XIX wieku, które niegdyś strzegły miasta. Karol Darwin napisał w 1823 roku o zatoce, że "przewyższa wspaniałością wszystko, co Europejczyk widział w swojej ojczyźnie".
4. Mount Everest
Mount Everest (8 850 metrów n.p.m.) to najwyższy szczyt Ziemi, położony w Himalajach Wysokich (Centralnych), na granicy Nepalu i Chińskiej Republiki Ludowej (Tybetu). Po tybetańsku nosi nazwę Czomolungma, czyli Bogini Matka Śniegu lub Bogini Matka Ziemia, po nepalsku Sagarmatha, czyli Czoło Nieba, zaś w języku chińskim Zhumulangma Feng. Mount Everest tworzy potężny masyw podcięty z trzech stron lodowcami a jego wysokość względem podnóży wynosi około 3700 metrów. Od wieków miejscowa ludność uważała górę za siedzibę bogów. Obecna nazwa szczytu nadana została w 1865 roku na cześć walijskiego geodety i kartografa sir George'a Everesta, który zainicjował prace nad mapą Indii.
5. Zorza polarna
Zorza polarna (Aurora borealis, Aurora australis) to jedno z najpiękniejszych zjawisk przyrodniczych. charakterystyczne dla obszarów okołobiegunowych. Powstaje w wyniku oddziaływania cząstek promieniowania słonecznego na ziemską magnetosferę. Wówczas na nocnym niebie tworzą się niezwykle widowiskowe barwne smugi czy welony, które przebierają różnorakie barwy (od zielonych przez niebieskie aż do czerwonych). Ich natężenie i zabarwienie ulega szybkim zmianom. Zjawisko to występujące w górnych warstwach atmosfery czyli w jonosferze lub egzosferze na wysokości od 65 do 400 km nad powierzchnią Ziemi. Zorza polarna jest jednym z najbardziej pożądanych zjawisk jakie pragną doświadczyć podróżnicy. Znakomite miejsce do obserwowania zorzy stanowi arktyczne niebo, zwłaszcza na Alasce, w północnej Kanadzie, północnej Norwegii, północnej Finlandii, na Spitsbergenie czy Syberii.
6. Wulkan Paricutín
Paricutin to wulkan w środkowym Meksyku, położony w stanie Michoacán, w pobliżu wioski o tej samej nazwie. Jest to fenomen pośród znanych wulkanów, bowiem powstał w 1943 roku, dająć wulkanologom możliwość przyjrzenia się z bliska narodzinom wulkanu. Podczas pierwszego, najbardziej intensywnego roku działalności, kiedy wulkan wyrzucał głównie materiał piroklastyczny, powstał stożek o wysokości 275 metrów. Wulkan był aktywny przez kolejne osiem lat, ale okres ten charakteryzował się głównie spokojnymi wylewami lawy. Aktualnie ma 2800 metrów n.p.m. wysokości i można na niego wejść pod opieką przewodnika.
7. Wodospady Wiktorii
Wodospady Wiktorii (Mosi-oa-Tunya) to imponujący wodsppad na rzece Zambezi, położony w południowej Afryce na granicy Zimbabwe i Zambii. Powstał około 150 milionów lat temu wskutek wlewania się wody z rzeki do szerokich rozpadlin, stworzonych w wyniku sił tektonicznych rozrywających kontynent na dwie części. Spadające z hukiem kaskady wody mają przeszło 1,7 km szerokości i około 108 metrów wysokości. Już w odległości około 50 km od wodospadu dostrzec można unoszącą się w powietrzu chmurę pyłu wodnego. Miejscowe ludy nazwały wodospad Mosi-oa-Tunja co w wolnym tłumaczeniu oznacza "dym, który grzmi". W 2013 roku Wodospady Wiktorii wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, w 2013 roku objęto je Parkiem Narodowym Wodospadów Wiktorii (Victoria Falls National Park).
