Kraj: 
LZ 129 Hindenburg to największy (wraz z bliźniaczym LZ 130 Graf Zeppelin II) jaki wybudowano w historii sterowiec pasażerski. Wyprodukowała go firma Luftschiffbau Zeppelin w mieście Friedrichshafen w 1935 roku. Sterowiec miał 245 metrów długości, średnicę 41 metrów i mógł zabrać na pokład 72 pasażerów (50 w rejsie transatlantyckim) oraz 61 osób załogi. Z powodów aerodynamicznych większość pomieszczeń znajdowała się wewnątrz sterowca, a nie w gondoli pod nim. Hindenburg miał zapewniać podróżnym przelot przez Ocean Atlantycki w luksusowych warunkach. Sterowiec przystosowano konstrukcyjnie do wypełnienia helem, ale z powodu embargo narzuconego przez Stany Zjednoczone (wówczas jedynego producenta helu na świecie) sterowiec został przerobiony na stosowanie wodoru. Żeby zapobiec zapaleniu gazu, poszycie sterowca było wykonane z materiału, który zapobiegał wyładowaniom elektrycznym. Statek napędzany był przez cztery silniki diesla Daimler-Benz DB 602 o mocy 1200 KM każdy co pozwalało osiągnąć mu maksymalną prędkość 135 km/h (oczywiście tylko w sprzyjających warunkach atmosferycznych). Wodór przetrzymywany był w 16 wielkich zbiornikach o łącznej pojemności 212 tysięcy m3. W swoich czasach Hindenburg był symbolem triumfu ludzkiego geniuszu oraz szczytowe osiągnięcie myśli technicznej w dziedzinie komunikacji. By zaoszczędzić na wadze wnętrza sterowca wykończone zostały przy użyciu lekkich materiałów w stylu Bauhaus. Pierwszy lot próbny Hindenburg odbył w dniach 26 marca 1936 roku. Po wejściu do służby sterowiec był używany głównie na trasach transatlantyckich z Niemiec (głównie z Frankfurtu nad Menem) do Rio de Janeiro i do Lakehurst pod Nowym Jorkiem. Do końca roku przeleciał przeszło 191 tysięcy mil, przewożąc 2,8 tysiąca pasażerów oraz 160 ton ładunku. Statek wykonał 17 lotów przez Atlantyk, w tym 10 lotów do Stanów Zjednoczonych i Brazylii. Pokonał również rekord Atlantyku, podwójnie go przekraczając w ciągu 5 dni, 19 godzin i 51 minut.
Katastrofa
W swój ostatni log Hindenburg wystartował 3 maja 1937 roku z Frankfurtu nad Menem z 97 osobami na pokładzie. Po trzydniowej podróży dotarł do lotniska w Lakehurst w stanie New Jersey, gdzie podczas cumowania w trudnych warunkach atmosferycznych nastąpił zapłon wodoru w tylnej części kadłuba. Pożar bardzo szybko rozprzestrzenił się obejmując cały sterowiec. Spaleniu uległo całe poszycie oraz większość elementów konstrukcyjnych. W wypadku zginęło 13 pasażerów i 22 członków załogi z 97 osób na pokładzie oraz główny członek załogi naziemnej, kapitan Ernst Lehmann. Wiele ofiar nie zginęło w płomieniach, ale zostało przygniecionych przez innych, skaczących ze statku pasażerów. Katastrofa Hindenburga, choć nie była pierwszą katastrofą tego typu w dziejach, położyła kres wykorzystaniu sterowców do przewozu pasażerów w celach turystycznych. Same maszyny jednak nie wyszły całkowicie z użytku. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku koncern Zeppelin zdecydował o stworzeniu spółki Zeppelin Luftschifftechnik GmbH i powrocie do budowy sterowców.
Ciekawostki
- W 1936 roku LZ 129 Hindenburg brał udział w otwarciu Igrzysk Olimpijskich, przelatując nad stadionem w Berlinie;
- Hindenburg jest o blisko 10 metrów większy niż Pałac Kultury i Nauki w Warszawie;
- Pozostałości aluminiowej konstrukcji Hindenburga zostały przewiezione do Niemiec gdzie użyto ich do produkcji samolotów wojskowych dla Luftwaffe.
