Kraj: 
Piotr II Petrowić-Niegosz (1813-1830) to słynny czarnogórski bohater narodowy. Był ostatnim władyką mającym jednocześnie władzę świecką i religijną (pełnił funkcję prawosławnego biskupa Czarnogóry). Zreformował kraj, dbając o rozwój oświaty, a także polecił utworzyć armię oraz Senat Czarnogóry. Niegosz urodził na początku listopada 1813 roku w Njeguši, jako Rade (Radivoje), średni syn Tomasza Petrovića-Niegosza, młodszego brata Piotra I Petrowicia Niegosza, władyki Czarnogóry. Zgodnie z tradycją dynastii Petrowiciów-Niegoszów prawosławny metropolita Cetyni, władyka Czarnogóry był każdorazowo desygnowany za życia poprzednika. Piotr I Petrović-Niegosz w pierwszej kolejności pragnął uczynić swoim następcą Jerzego, syna swojego starszego brata Sawy. Po tym jednak, gdy ten wstąpił do szkoły wojskowej, nie zaś do monasteru (co było warunkiem przyjęcia chirotonii biskupiej), Piotr I wytypował na swojego sukcesora właśnie Radivoja. Wybierając go, stwierdził, iż będzie on wspaniałym bohaterem i mądrym człowiekiem. Tak też się stało i po śmierci metropolity Radivoj złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmując imię Piotr na cześć swojego poprzednika. Na uroczystą chirotonię biskupią wyjechał do Petersburga, podkreślając tym samym związek Czarnogóry z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym. Kilkumiesięczny pobyt w Rosji ostatecznie przekonał go do podjęcia w Czarnogórze gruntownych reform ustrojowych. Nowy władyka stał się prekursorem nowoczesnej organizacji państwowej Czarnogóry. Zlikwidował cenzurę, zainicjował rozwój szkolnictwa, założył państwową drukarnię a także wprowadził w Czarnogórze podatki z których finansował rozwój państwa i armię walczącą z Turkami o ustalenie przebiegu granicy z Czarnogórą. Sprawując rządy znajdował także czas na poezję. Jest m.in. autorem poematu Górski wieniec, w którym pojawiają się wątki zaczerpnięte z lokalnych legend i podań. Po śmierci zgodnie ze swoim życzeniem Niegosz został pochowany w kaplicy wybudowanej na szczycie góry Jezerski vrh (1657 metrów n.p.m.) w paśmie górskim Lovćen. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku w miejscu kaplicy wybudowane zostało mauzoleum. Projekt ten spotkał się ze sprzeciwem części mieszkańców Czarnogóry, którzy uważali, że nie było to zgodne z życzeniem Niegosza, który w swoim testamencie wyraźnie pisał o pochówku w ufundowanej przez siebie świątyni. We wnętrzu umieszczony został ważący 28 ton pomnik Piotra II Petrowicia-Niegosza, wykonany podobnie jak rzeźby kobiet z granitu.
Ciekawostki
- Podróżując po Czarnogórze bardzo często można natknąć się na pomniki lub ulice jego imienia.
