Kraj: 
Miśnia to miasto we wschodnich Niemczech, położone nad rzeką Łabą. Ośrodek znany i ceniony jest głownie z produkowanej tu od przeszło 300 lat luksusowej porcelany. To właśnie tutaj powstają jedne z najlepszych i najbardziej cenionych europejskich wyrobów z porcelany. Historia porcelany w Miśni sięga 1708 roku, kiedy to słynny matematyk Ehrenfried Walther von Tschirnhaus (1651-1708) pracując nad produkcją złota odkrył przy okazji proces produkcji porcelany. Niespełna rok później jego uczeń Johann Friedrich Böttger (uwięziony wówczas przez Augusta Mocnego w drezdeńskiej Baszcie Dziewic) udoskonalił ten proces i przeniósł produkcję do Zamku Albrechsburg. Na początku ozdoby nanoszone na wyroby stanowiły kopię wzornictwa chińskiego. W późniejszym czasie opracowano jednak własne wzory, które stały się symbolem porcelany z Miśni. W wytwórni, której pierwszym kierownikiem był sam Böttger, ciągle prowadzono prace nad modernizacją produkcji oraz ulepszania składu masy kamionkowej w celu uzyskania białej porcelany, co udało się uzyskać w 1713 roku. Swój największy rozkwit manufaktura przeżywała w latach 1733-1756, kiedy to do Miśni przybył niezwykle kreatywny i pracowity rzeźbiarz Johann Joachim Kändler. Był on projektantem licznych figurek przedstawiających postacie i zwierzęta. Szczytowy okres rozwoju przerwany został przez wybuch wojny siedmioletniej i zajęcie Drezna przez Prusy. W XIX stuleciu po okresie wojen napoleońskich, nastąpiła modernizacja wytwórni, polegająca między innymi na wprowadzeniu metod przemysłowych do procesu produkcji. Wytwarzano przedmioty dobrej jakości, a we wzornictwie tak jak i w innych dziedzinach sztuk zapanowały tendencje historyzujące. W 1910 roku z okazji jubileuszu dwóchsetlecia istnienia manufaktury w Miśni, wydano wspaniałą księgę pamiątkową oraz odlano wiele figurek opartych na osiemnastowiecznych modelach Kändlera. Na Zamku Albrechsburg porcelanę wytwarzano do 1916 roku, kiedy to przeniesiono manufakturę do wybudowanej do tego celu hali przy Talstrasse 9. W czasie II wojny światowej manufaktura funkcjonowała aż do 1945 roku, kiedy to została zajęta i splądrowana przez Armię Czerwoną. Wtedy też produkcja została wstrzymana na kilka miesięcy. Przez cały XX wiek miśnieńskie wyroby odzwierciedlały aktualne tendencje w sztuce i wzornictwie.
Obecnie manufaktura funkcjonuje do dziś pod nazwą Staatliche Porzellan-Manufaktur Meissen GmbH. W zakładzie pracuje blisko 800 osób. Większość wyrobów w dużej mierze wytwarza się ręcznie, według XVIII wiecznej tradycji. Manufaktura z wielkimi sukcesami nawiązuje do tradycji rzemieślniczych, tworząc doskonałe unikaty, nawet dla najbardziej wymagających klientów. Proces powstawania porcelanowych cacek, począwszy od lepienia, aż po ręczne malowanie można poznać podczas specjalnej prezentacji która stanowi część ekspozycji muzealnej. Przechodząc przez kolejne pomieszczenia obejrzeć można poszczególne etapy tworzenia wyrobów porcelanowych, prezentowane przez pracowników manufaktury. W samym muzeum które rozlokowane jest na kilku piętrach obejrzeć można blisko 20 tysięcy różnego rodzaju przedmiotów i rzeczy codziennego użytku wykonanych z porcelany. Mnogość wystawionych egzemplarzy umożliwia wgląd w panujące style na przestrzeni epok. Dla odwiedzających dostępna jest także sala projekcyjna, w której odbywają się multimedialne pokazy. Na parterze zaś, znajduje się sklep firmowy gdzie można zakupić miejscowe wyroby. Trzeba się jednak liczyć z tym, że porcelana z Miśni z uwagi na swoją jakość i markę nie należy do najtańszych. Znakiem firmowym miśnieńskiej porcelany jest element z tarczy herbowej elektorów saskich, który przedstawia dwa skrzyżowane miecze. Malowano je zawsze kobaltem pod glazurą. Dla zwiedzających z Polski są do dyspozycji przewodniki audio w języku polskim.
Ciekawostki
- Z uwagi na wartość oraz rzadko spotykaną jakość porcelana z Miśni określana była często mianem "białego złota";
- Manufaktura porcelany w Miśni to spadkobierczyni pierwszego europejskiego zakładu produkcji porcelany;
- Miśnieńską porcelanę zakupić można w blisko 300 sklepach rozlokowanych łącznie w 30 krajach świata.
