Kalb ar-Riszat zwane także Okiem Sahary to rozległa i przypominająca swoim wyglądem wielki krater struktura geologiczna, położona w północno-wschodniej Afryce w Mauretanii, około 25 km w kierunku północno-wschodnim od miasta Wadan. Obiekt ma blisko 50 km średnicy i odkryty został dopiero kiedy przejrzano pierwsze zdjęcia Sahary z kosmosu. Początkowo myślano, że jest to krater powstały po uderzeniu meteorytu, ale zaprzeczyły temu badania skał. Strukturze brakowało elementów takich jakie występują podczas działania dużych temperatur i ciśnienia, kiedy meteoryt uderza z dużą prędkością w Ziemię. W związku z tym pojawiło się wiele różnych teorii próbujących wyjaśnić powstanie takiej struktury. Jedna z nich łączy Oko Sahary z legendarną Atlantydą, czyli zaawansowaną cywilizacją, która w niewiadomych okolicznościach została zniszczona około 10 tysięcy lat temu. Stolicą Atlantydy było imponujące miasto, które opisał w swoich dziełach starożytny grecki filozof Platon. To właśnie jego przekazy o położeniu i budowie Atlantydy, pomogły połączyć ją ze strukturą Kalb ar-Riszat. Struktura składa się z koncentrycznie ułożonych kręgów o różnych odcieniach przypominają tęczówkę gigantycznego oka od czego wywodzi się nazwa. Ostatecznie jednak geolodzy stwierdzili, że jest to szczyt okrągłej formacji utworzonej z cylindrycznie ułożonych warstw skał różnego typu, który został poddany długotrwałej erozji. Oko Sahary zaczęło się tworzyć, kiedy rozpadał się gigantyczny superkontynent Pangea, czyli w okresie pomiędzy 300 a 180 milionów lat temu. Obszar dzisiejszej zachodniej Sahary poddawany był wówczas gwałtownym zmianom sejsmicznym. Z głębszych rejonów ku górze zaczęła przebijać się magma, co spowodowało powstanie podziemnej kopuły zbudowanej z różnych skał. Około 100 milionów lat temu nastąpiła erupcja i kopuła zapadła się częściowo pod ziemię. Od tego czasu erozja stopniowo odsłaniała kolejne warstwy ściśniętych skał tworzą to co dziś wygląda tak bardzo majestatycznie.
