Kraj: 
Wysokie Taury (Hohe Tauern) to najwyższe pasmo górskie w Austrii, położone w głównej grani Alp na terenie trzech austriackich landów: Tyrolu, Karyntii i Salzburga. Ich niewielki fragment znajduje się także w Południowym Tyrolu we Włoszech. Wysokie Taury stanowią potężny masyw w obrębie Alp Centralnych. Od położonych na wschód Niskich Taurów oddzielone są przełęczą Murtörl, a od położonych na zachód Alp Zillertalskich oddziela je przełęcz Birnlücke. Góry te posiadają typowo alpejską rzeźbę terenu z ostrymi graniami, niemal pionowymi ścianami skalnymi i głębokimi dolinami. Większa część pasma w 1981 roku objęta została Parkiem Narodowym Wysokich Taurów (Nationalpark Hohe Tauern). Jest to najstarszy i największy park w całej Austrii, a jednocześnie największy obszar chroniony w całych Alpach. Obejmuje ponad 1800 km2 (z tego 1189 km2 ścisłej strefy ochrony i 627 km2 otuliny). W jego granicach wznosi się około 300 trzytysięczników i wiele lodowców, w tym najdłuższy i najpiękniejszy lodowiec Pasterze. Na jednym z mutonów (rodzaj pagórka) lodowca znajduje się schronisko Oberwalder (2972 metry n.p.m.). Na terenie parku spotkać można około 10 tysięcy zwierząt. Rośnie tu także przeszło 3,3 tysiąca gatunków roślin i przeszło 4 tysiące gatunków grzybów. Symbolem alpejskiej przyrody w Wysokich Taurach jest chroniony prawem koziorożec alpejski. Wraz z nim występują tu także: kozica w podgatunku alpejskim (Rupicapra rupicapra rupicapra) oraz świstak. Większość szczytów w Wysokich Taurach jest dość trudno dostępna, a na niektóre prowadzą szlaki wytyczone z myślą o bardziej doświadczonych turystach. Na terenie gór znajduje się wiele schronisk w których można przenocować. Jest tu także pierwsza w Europie ścieżka edukacyjna poświęcona wodzie (Wasserlehrpfad).
Najwyższym szczytem całego masywu jak i Austrii jest mierząca 3798 metrów n.p.m góra Grossglockner. Wznosi się ona ponad lodowcem Pasterze, do którego prowadzi droga samochodowa (w zimie zamknięta). Swoim kształtem szczyt przypomina składającą się z dwóch wierzchołków piramidę. Rozdziela je niewielka, wąska przełęcz zwana Glocknerscharte. Na wierzchołku Grossglockner znajduje się 350 kg krzyż, zwany cesarskim (Kaiserkreuz). Ustawiono go w 25. rocznicę ślubu Franciszka Józefa I z Elżbietą Wittelsbach (Sissi). Drugim co do wielkości szczytem pasma jest góra Grossvenediger (3662 metrów n.p.m.). Pomimo znacznej wysokości jest ona dostępna zarówno od strony północnej jak i południowej. Najłatwiejsza droga prowadzi od strony południowej jednak z uwagi na obecność szczelin wymagane jest użycie sprzętu alpinistycznego (czekan, raki, lina). Przy ładnej pogodzie z wierzchołka roztacza się przepiękna panorama Alp.
Przez Wysokie Taury prowadzi jedna z najwyżej położonych dróg w Europie. Jest to spektakularna wysokogórska trasa widokowa zwana Grossglockner Hochalpenstrasse. Jej początek znajduje się w miasteczku Zell-am-See, a koniec w miejscowości Heiligenblut. Droga powstałą w latach trzydziestych XX wieku i wije się bajecznymi serpentynami pośród malowniczych szczytów przecinając wszystkie alpejskie strefy klimatyczne. Na trasie znajduje się wiele miejsc postojowych oraz punktów widokowych z których podziwiać możemy piękno tutejszego Alpejskiego krajobrazu.
Najwyższe szczyty w Wysokich Taurach
- Grossglockner (3798 metrów n.p.m)
- Grossvenediger (3662 metry n.p.m)
- Grosses Wiesbachhorn (3564 metry n.p.m)
- Dreiherrnspitze (3499 metrów n.p.m)
- Rötspitze (3496 metrów n.p.m)
- Johannisberg (3453 metry n.p.m)
- Hochgall (3436 metrów n.p.m)
- Hoher Eichham (3371 metrów n.p.m)
- Hoher Tenn (3368 metrów n.p.m)
- Malhamspitze (3368 metrów n.p.m)
