Jezioro Szkoderskie

Jeziora

Jezioro Szkoderskie (nazywane przez miejscowych także "bagnem szkoderskim") to największy akwen śródlądowy na Półwyspie Bałkańskim położony na granicy Albanii i Czarnogóry. Do Czarnogóry należy 62% jego powierzchni, a do Albanii pozostałe 38%. Choć jezioro położone jest zaledwie 25 km od Adriatyku, to od morza oddziela go masyw Rumija z najwyższym szczytem o tej samej nazwie wznoszącym się na 1595 metrów n.p.m. Akwen osiąga 48 km długości i 25 km szerokości. Do jeziora uchodzi kilka większych rzek, z których największa to Morača, a z jeziora wypływa rzeka Buna (Bojana), która poprzez bifurkację uchodzi do Adriatyku i rzeki Drin. Sam zbiornik to w istocie dolina zatopiona przez przepływające rzeki krasowe. Lustro jeziora położone jest na wysokości 6 metrów n.p.m., a głębokość sięga 5-8 m, a więc dno znajduje się poniżej poziomu morza (kryptodepresja). Od północy na obszarze 22 km2 znajdują się bagna zalewane zimą i wiosną wodami jeziora. Wówczas akwen znacznie się powiększa, zatapiając okoliczne pola (niektórzy próbują nawet sadzić na nich ryż). Największym miastem w okolicy jeziora jest albańska Szkodra. Jest to jedno z najstarszych miast w kraju, którego początki sięgają czasów starożytnych.

Za sprawą umiarkowanego, śródziemnomorskiego klimatu i bujnej roślinności, jezioro zimą staje się ostają dla ptaków migrujących z północnej części kontynentu, a nawet Syberii Zachodniej. To z kolei przyciąga ornitologów oraz wielu miłośników tych zwierząt z całego świata. Akwen najlepiej poznawać, pływając po nim łódką bądź statkiem. Okoliczni mieszkańcy chętnie wypożyczają łodzie, ale najczęściej z pilotem. Ponadto rejsy po jeziorze organizuje większość miejscowych agencji turystycznych. Przed wypłynięciem warto się dowiedzieć, czy w czasie rejsu przewidziane są postoje na wyspach, które warto zwiedzić. Dobrą bazą wypadową do zwiedzania okolic jeziora jest Vranjina - niewielka, aczkolwiek niezwykle urocza osada rybacka z przystanią. Można tu wsiąść na łódkę, która opływa najciekawsze miejsca dookoła jeziora. Statki płyną dwiema trasami (obie kończą się w Vranjinie). Pierwsza wiedzie przez monaster św. Mikołaja, Żabljak (stare gniazdo rodu Crnojeviciów) i wyspę Grmozur z turecką twierdzą, druga przez wyspy Starcevo, Beska (z dwoma cerkwiami) i Moracnik z otoczonym kamiennym murem monastyrem. Na trasie wiodącej wzdłuż południowo-wschodnich brzegów jeziora można zobaczyć wiele interesujących miejsc. Niegdyś w wyższych partiach zatopionej doliny znajdowało się kilkadziesiąt niewielkich wzgórz, a dzisiaj są to wyspy zwane gorica. Na wielu z nich zachowały się fortyfikacje i monastery (niegdyś w rejonie jeziora znajdowało się aż 20 różnych monasterów i cerkwi) powstałe za czasów panowania dynastii Balsiciów (przełom XIV i XV wieku), dlatego rejon ten nazywano Zecką Świętą Górą.