Kraj: 
Wyspa Muzeów (Museumsinsel) położona jest w centrum Berlina między dwoma ramionami rzeki Szprewy i stanowi część oryginalnego, XIII wiecznego miasta. Swą nazwę zawdzięcza kompleksowi światowej klasy muzeów, przechowujących wiele z najwspanialszych niemieckich zbiorów. Najważniejsze placówki wyspy to m.in. Muzeum im. Bodego (Bodemuseum), Muzeum Pergamońskie (Pergamonmuseum), Nowe Muzeum (Neues Museum), Stara Galeria Narodową (Alte Nationalgalerie) oraz Stare Muzeum (Altes Museum). Ich początki sięgają 1797 roku, kiedy to król Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern pozytywnie odniósł się do propozycji profesora archeologii i sztuki Aloisa Hirta, by wybudować muzeum dla zbiorów sztuki antycznej i współczesnej. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III wydał bezpośredni rozkaz, w którym zlecił stworzenie publicznej, dobrze dobranej kolekcji dzieł sztuki, a w 1822 roku wybitny pruski architekt Karl Friedrich Schinkel zaproponował plan nowej zabudowy wyspy Spreeinsel. Poza wzniesieniem budynków muzealnych, plan Schinkela przewidywał konstrukcję wielu mostów oraz wyrównanie ulicy Kupfergraben. Wkrótce potem plan został zrealizowany, a na terenie placówki umieszczone zostały najcenniejsze i najwspanialsze niemieckie zbiory. W czasie II wojny światowej muzea zostały zniszczone w przeszło 70%. Ich odbudowa rozpoczęła się dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku. W 1999 roku Wyspa Muzeów została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Droga na Wyspę Muzeów wiedzie z alei Unter den Linden przez elegancki most Zamkowy (Schlossbrücke), zaprojektowany przez Karla Friedricha Schinkla w 1824 roku. Po jego śmierci został on ozdobiony rzeźbami przedstawiającymi wyobrażenia mitologiczne, dzięki czemu zyskał drugą nazwę Puppenbrücke. Po północnej stronie mostu znajduje się barokowy Arsenał (Zeughaus) , siedziba Niemieckiego Muzeum Historycznego (Deutsches Historisches Museum), oraz Nowa Wartownia (Neue Wache), niewielka świątynia w stylu greckim, zaprojektowana przez Schinkla w doskonałych proporcjach, obecnie poświęcona ofiarom wojny i ucisku. Po drugiej stronie mostu znajduje się arcydzieło Schinkla, jakim jest Stare Muzeum (Altes Muzuem), którego szeroka klasycystyczna frontowa kolumnada wznosi się nad malowniczym parkiem Lustgarden. Na parterze placówki umieszczono głównie zbiory rzeźb greckich, etruskich i rzymskich, na piętrze zaś, zgromadzono liczne zbiory sztuki staroegipskiej. Niedaleko Altes Museum znajduje się otoczona kolumnami i przypominająca świątynię, siedziba Starej Galerii Narodowej (Alte Nationalgalerie) w której podziwiać można m.in. dzieła XIX wiecznych niemieckich artystów m.in. Karla Friedricha Schinkla, Adolpha Menzla, Caspara Davida Friedricha czy Edmunda Fertnera. Jednak najchętniej odwiedzanym obiektem całego kompleksu jest mieszczące się w budynku wzorowanym na babilońskiej świątyni słynne Muzeum Pergamońskie (Pergamonmuseum). Zgromadzono w nim m.in. zabytki archeologiczne odnalezione podczas wykopalisk prowadzonych przez niemieckich archeologów na Bliskim Wschodzie. Cała kolekcja muzealna podzielona jest na trzy działy: antyczny, bliskowschodni i sztuki arabskiej. Jednym z najcenniejszych skarbów placówki jest wzniesiony w 170 roku p.n.e. w Pergamonie dla bogini Ateny i Zeusa olbrzymi Ołtarz Pergamoński. Budowla zaliczana jest do szczytowych osiągnięć sztuki hellenistycznej i swego czasu miała wpływ na inne obiekty tego typu, jak m.in. ołtarz Ateny w Priene czy ołtarz Artemidy w Magnezji nad Meandrem Na lewo do Pergamonmuseum na samym końcu Wyspy Muzeów wznosi się, zwieńczony niewysoką kopułą neobarokowy budynek Muzeum im. Bodego (Bode Museum). W jego wnętrzach obejrzeć można m.in. kolekcja malarstwa Donatello, Verrocchio czy Berniniego oraz bogatą kolekcja rzeźb z kości słoniowej z XVII i XVIII wieku.
