Kraj: 
Kawiarnia Szkocka to nieistniejąca już dziś, przedwojenna kawiarnia, położona w centrum Lwowa, na Placu Akademickim, w pobliżu starego gmachu Uniwersytetu. W okresie międzywojennym lokal był odwiedzany przez różnorodną publiczność. Przychodzili tu profesorowie uniwersytetu, zakochani, czytelnicy gazet, bibliofile, bilardziści, żydowska inteligencja, studenci z pobliskiego Domu Akademickiego oraz ludzie z wszystkich stanów i sfer. Kawiarnia była także miejscem codziennych długich spotkań słynnych polskich matematyków należących do tzw. lwowskiej szkoły matematycznej (w odróżnieniu od warszawskiej oraz krakowskiej szkoły matematycznej). Grupie przewodzili Stefan Banach oraz Hugon Steinhaus. Początkowo zapisy matematyczne robione były kopiowym ołówkiem na marmurowych blatach stolików kawiarnianych, później zaś - aby uniknąć ich zniszczenia po wytarciu stolików - w grubym zeszycie dostarczonym przez żonę Stefana Banacha, Łucję. Zeszyt ten, nazwany Księgą Szkocką, stał się z czasem zbiorem rozwiązanych i nierozwiązanych problematów. Co ciekawe za ich rozwiązanie oferowano różnego rodzaju nagrody, począwszy od kubka kawy aż po np. żywą gęś. Wielogodzinne posiedzenia oraz dysputy, trwały bardzo często do późnych godzin nocnych. W tym czasie uczestnicy pili kawę, koniak, grali w szachy, słuchali muzyki i co najważniejsze tworzyli nowatorskie prace z nowej w owym czasie dziedziny matematyki - analizy funkcjonalnej. Jeden z uczniów Banacha, Stanisław Ulam był chyba najdociekliwszym obserwatorem niepowtarzalnego stylu pracy lwowskich uczonych. Po latach stwierdził, że pełna napięcia i zaangażowania obecnych atmosfera panująca w Kawiarni Szkockiej porównywalna była jedynie z klimatem pracy uczonych w Los Alamos w czasie drugiej wojny światowej.
