Południk Struvego (Struve Geodetic Arc) zwany także Łukiem Struvego to unikalny w skali światowej instrument geodezyjny rozciągający się na długości 2820 km. Ten gigantyczny łańcuch triangulacyjnych punktów pomiarowych stworzony został w XIX stuleciu w celu dokładnego zmierzenia formy i rozmiarów Ziemi. Jego głównym projektantem był Friedrich Georg Wilhelm Struve (1793-1864), rosyjski astronom pochodzący z rodziny Niemców bałtyckich. Rozbieżność między obliczeniami wykonanymi blisko 200 lat temu i współczesnymi wynikami wynosi zaledwie 3,5 cm co świadczy o wyjątkowej wartości naukowej i historycznej łuku. Linia ma początek w Norwegii, w Fuglenes w okolicach miasta Hammerfest, a kończy się na Ukrainie, w rejonie Izmaiła - nad Morzem Czarnym. Południk ciągnie się przez terytorium dziesięciu państw: Norwegię, Szwecję, Finlandię, Rosję, Estonię, Łotwę, Litwę, Białoruś, Mołdawię i Ukrainę. Końcowe punkty pomiarowe wedle rozporządzeń cara Aleksandra II oraz króla Norwegii i Szwecji, Karola XV zostały oznaczone monumentami. Pomniki te zachowały się do czasów obecnych i stanowią ciekawą atrakcję turystyczną. Do dziś zachowały się także wszystkie (265) punkty łuku, tworzące 258 trójkątów triangulacyjnych, oraz 60 punktów dodatkowych. Oznaczone zostały na różne sposoby: otworem wydrążonym w skale, żelaznym krzyżem, kamiennym kopcem lub specjalnie w tym celu zbudowanym obeliskiem. W 2005 roku 34 punkty pomiarowe zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
