Olandia

Wyspy

Olandia (Öland) wyspa należąca do Szwecji, położona na Morzu Bałtyckim przy południowo-wschodnim wybrzeżu kraju. Od stałego lądu oddziela ją wąska Cieśnina Kalmarska. Olandia ma charakterystyczny wydłużony kształt, 137 km długości i zaledwie 16 km szerokości co czyni ją drugą co do wielkości (po Gotlandii) wyspą Szwecji. Ze stałym lądem wyspę łączy wybudowany w latach siedemdziesiątych XX wieku przeszło 6 kilometrowy Most Olandzki (Ölandsbron). Jego zachodni koniec znajduje się w mieście Kalmar, a wschodni w miasteczku Färjestaden. Przy zachodnim brzegu mostu znajduje się charakterystyczne podwyższenie, które umożliwia swobodną żeglugę przez Cieśninę Kalmarską. Ukształtowanie powierzchni wyspy jest wybitnie nizinne, a największym wzniesieniem jest niewielkie wzgórze Rösslösa sięgające zaledwie 58 metrów n.p.m. Krajobraz tworzą ukwiecone łąki, wiatraki, malownicze zagajniki oraz urocze domki. Przyrodniczą osobliwość Olandii stanowi alvaret - zespół karłowatej roślinności stepowej, niespotykanej nigdzie indziej na świecie. Gleby są tu mało urodzajne, dominują więc pastwiska, a miejscowa ludność zajmuje się głównie rybołówstwem oraz hodowlą bydła. Olandia nazywana jest wyspą wiatru, bowiem nieprzerwanie czuć tu powiew orzeźwiającej morskiej bryzy. Mieszkańcy wykorzystali to budując wiatraki. Niegdyś na wyspie było ich więcej niż w całej słynącej z wiatraków Holandii. Dopiero w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia, kiedy do mielenia zboża przestano wykorzystywać siłę wiatru większość wiatraków podupadłą i została rozebrana. Mimo to do czasów obecnych zachowało się tu ich blisko 400. Stolicą oraz największym miastem wyspy jest położony na zachodnim brzegu Borgholm. Miasto liczy około 3 tysięcy mieszkańców. Historia osadnictwa Olandii sięga zamierzchłych czasów starożytnych o czym świadczą usytuowane w samym sercu wyspy pozostałości starej warownej osady Ismantorp. Przypuszcza się, że powstała ona pomiędzy 300 a 500 rokiem n.e. Począwszy od XVI wieku, aż po XIX stulecie wyspa stanowiła tereny łowieckie władców Szwecji.

Olandia cieszy się bardzo dużą popularnością wśród Szwedów jako miejsce rodzinnego wypoczynku. Tym co przyciąga tu wielu wczasowiczów są przede wszystkim ciągnące się wzdłuż wybrzeża szerokie i piaszczyste plaże, które w okresie wakacyjny oblegane są przez turystów. Na Olandii - w porównaniu z resztą Szwecji - występuje też najwięcej dni słonecznych w roku. Turystów oraz miłośników archeologii na Olandię przyciągają także ruiny zamków, oraz liczne kurhany i stare cmentarzyska wikingów. Ponadto na południowym brzegu wyspy w pobliżu mostu Ölandsbron znajduje się jeden z największych i najczęściej odwiedzanych w całym kraju parków rozrywki - Ölands Djur & Nöjespark. Placówka ta podzielona jest na dwie części: ogród zoologiczny (Djurpark), oraz rozległe wesołe miasteczko (Nöjesparks) z licznymi karuzelami kolejkami oraz wielki aquaparkiem. Po Olandii najlepiej poruszać się rowerem. Na wyspie jest mnóstwo zadbanych i dobrze przygotowanych ścieżek rowerowych. Na południowym krańcu Olandii znajduje się stacja ornitologiczna Ottenby, która uważana jest za jedno z najlepszych miejsc do obserwowania w całej Szwecji. Każdego roku obrączkuje się tu blisko 20 tysięcy ptaków należących do 350 różnych gatunków. Atrakcją tej części wyspy jest wybudowany w połowie XVII wieku na polecenie Karola X Gustawa mur. Miał on zatrzymywać zwierzynę płową i w ten sposób uatrakcyjniać polowania.

Ciekawostki

• Według jednej z miejscowych legend Olandia stanowi pozostałość po wielkim motylu, któremu odpadły skrzydła i zakończył swój lot w morzu.